растрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; зак., што.

Раскалмаціць, раскідаць у беспарадку. Вецер растрапаў валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разваро́чаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Варочаючы, раскідаць, разбурыць (што-н. складзенае, пабудаванае); развярнуць (у 1 і 2 знач.).

Р. стары будынак.

|| незак. разваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разброса́ть сов., в разн. знач. раскі́даць, мног. параскіда́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́скід, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. раскідваць, раскіда́ць — раскі́даць (у 1 знач.).

2. Стан паводле дзеясл. раскідвацца, раскіда́цца — раскі́дацца (у 1 знач.). Цёмныя мужыкі, — кажа сын, — адно могуць давесці ўсё да зруйнавання, да роскіду. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разля́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Раскідаць што‑н. густое, ліпкае. Разляпаць цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разваява́ць (рузвуюва́ць) ’разбурыць, раскідаць, растрэсці, пабіць’ (Юрч.), развоева́ць ’разбіць, раскідаць, растрэсці’, разваява́ны ’сапсуты, парваны’ (Сцяшк.), развоёваный ’разбіты, раскіданы’ (Нас.). Ад раз- і ваява́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разгарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., што.

1. Раздзяліць перагародкай, агароджай.

Р. пакой у кватэры.

Р. участак.

2. Раскідаць, разбурыць тое, чым было перагароджана што-н.

|| незак. разгаро́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раструсі́ць, -рушу́, -ру́сіш, -ру́сіць; -ру́шаны; зак., што (разм.).

Раскідаць тонкім, рыхлым слоем для прасушвання.

Р. сена.

|| незак. растру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. растру́шванне, -я, н. і растру́ска, -і, ДМ -ру́сцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскида́ть сов., в разн. знач. раскі́даць, мног. параскіда́ць;

раскида́ть наво́з раскі́даць (параскіда́ць) гной;

раскида́ть бума́ги по́ полу раскі́даць (параскіда́ць) папе́ры па падло́зе;

жизнь раскида́ла друзе́й по све́ту жыццё раскі́дала (параскіда́ла) сябро́ў па све́це;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раструсі́ць, ‑трушу, ‑трусіш, ‑трусіць; зак., што.

Разм.

1. Раскідаць, рассыпаць тонкім слоем. Раструсіць чарназём.

2. Разгубіць, растрэсці дарогай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)