Жаўква́ ’жоўты пясок, пясчаная зямля пад глебай’ (глуск., Янк. III), жо́лква ’жоўты пясок’ (Лексіка Пал., 100), жаўкле́ц ’жоўты пясок, пясчаная зямля’ (слаўг., Яшкін, 64). Паводле Брукнера (665), польск. тапонім żółkiew (параўн. укр. уласнае імя Жо́вква) да жо́ўкнуць (гл.). Як і ў жо́ўкнуць, жо́ўклы, тут адбылася семантычная кантамінацыя з жо́ўты (гл.). Параўн. жаўкры́нец, жаўтапёс, жаўця́к 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шась (разм.).

1. выкл. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння шуму, падзення чаго-н. сыпкага, сухога.

Ш., ш., сыплецца зверху пясок.

2. у знач. вык. Ужыв. паводле знач. дзеясл. шаснуць.

Нехта ў дзверы ш.

Ш. нажом па шнурку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вільгатнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Крыху вільготны; сыраваты. Вільгатнаватая бялізна. Вільгатнаваты пясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срэбрано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае срэбра ў сваім саставе. Срэбраносны пясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

песо́к

1. (о почве) пясо́к, -ску́ м.;

2. мн. (пространства, покрытые песком) пяскі́, -ко́ў ед. нет;

3. (сахар) разг. пясо́к, -ску́ м.;

са́харный песо́к цу́кар-пясо́к;

◊

стро́ить на песке́ на лёдзе ха́ту будава́ць;

песо́к сы́плется парахня́ сы́плецца;

как песку́ морско́го як зо́рак на не́бе, як пяску́ марско́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змы́ўны в разн. знач. смывно́й;

з. шланг — смывно́й шланг;

з. пясо́к — смывно́й песо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папераціра́цца, ‑аецца; зак.

Перацерціся — пра ўсё, многае. Ніткі папераціраліся. Пясок папераціраўся на пыл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пылападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд пылу; вельмі дробны. Пылападобны пясок. Пылападобны вугаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрабіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Прабіць, праламаць што-н. у многіх месцах; прайсці праз што-н. з сілай — пра ўсё, многае.

П. палонкі.

Крыніцы папрабівалі пясок.

2. Пракалоць чым-н. вострым усё, многае.

П. ногі на цвікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буйназярні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з буйных часцінак. Буйназярністы пясок. Буйназярністая парода. Буйназярністы камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)