прышпілі́ць, -ілю́, -і́ліш, -і́ліць; -і́лены; зак.
1. што. Прымацаваць шпількай; прыкалоць.
П. брошку.
2. перан., каго-што. Дадаць, далучыць (разм.).
|| незак. прышпі́льваць, -аю, -аеш, -ае і прышпіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыкляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і -ляплю́, -ле́плеш, -ле́пле; -а́ны; зак., што.
Прымацаваць пры дапамозе клёпкі.
|| незак. прыклёпваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыклёпванне, -я, н. і прыклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпра́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак., што.
1. чым. Прыбавіць чаго-н. для смаку (да стравы).
П. суп таматам.
2. Прыладзіць, прымацаваць.
П. пастронкі да ворчыка.
|| незак. прыпраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прышрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.
Прымацаваць да чаго‑н. пры дапамозе шрубы або шрубавай нарэзкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шварто́ў, ‑това, м.
Трос або ланцуг для прывязвання судна да прычальных прыстасаванняў. Прымацаваць швартовамі. Аддаваць швартовы.
[Ад гал. zwaartouw.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыбінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Забінтоўваючы, прымацаваць да якой‑н. часткі цела. Прыбінтаваць руку да тулава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прысандры́чыцца ’прыстасавацца’ (ТС); параўн. рус. пецярб. присандри́чить ’прыбіць, прымацаваць’. Экспрэсіўнае ўтварэнне, магчыма, звязанае з кандры́чыцца (гл. кандрычка).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыпра́віць ’пакласці прыправу; дадаць што-небудзь; прыладзіць, прымацаваць’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ’прыгатаваць’ (шальч., Сл. ПЗБ), прыпра́ўка ’прыробка; прыладжванне, прымацоўванне’ (ТСБМ, Байк. і Некр.), ст.-бел. прыправити ’падрыхтаваць, зрабіць’. Рус. приправля́ть, припра́вить ’дадаваць (у ежу)’; ’выконваць разнастайныя работы па гаспадарцы’; ’майстраваць, прыладжваць’, укр. припра́вити ’прымацаваць, прыладзіць’; ’прыправіць’, польск. przyprawić ’прыладзіць, прымацаваць; прыправіць ежу’, чэш. připraviti ’падрыхтаваць; уладкаваць’, славац. pripraviť ’тс’, серб.-харв. припра́вити, славен. pripraviti ’тс’, балг. припра́вям ’дадаваць (у ежу)’. Прыставачны дэрыват ад *praviti, гл. пра́віць 1, г. зн. ’падрыхтоўваць як належыць’. Усходнеславянскія і польскія значэнні агульнаславянскага дзеяслова семантычна проціпастаўлены паўднёваславянскім і славацкаму.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыкляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑кляплю, ‑клеплеш, ‑клепле; зак., што.
Прымацаваць пры дапамозе клёпкі. Прыкляпаць канькі да чаравікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што і чаго.
Паяннем прымацаваць або, прыпайваючы, падоўжыць што-н.
Н. канец восі.
|| незак. напа́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. напа́йванне, -я, н. і напа́йка, -і, ДМ -па́йцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)