Verbum

адва́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца; зак., на што і з інф.

Праявіць адвагу, рашучасць, асмеліцца.

А. на смелы ўчынак.

|| незак. адва́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

паціка́віцца, -ка́ўлюся, -ка́вішся, -ка́віцца; зак., чым і з дадан. сказам.

Праявіць цікавасць да каго-, чаго-н.

П. поспехамі знаёмага.

Ён пацікавіўся, як мы жывём.

расшчо́дрыцца, -руся, -рышся, -рыцца і расшчадры́цца, -ру́ся, -ры́шся, -ры́цца; зак.

Праявіць шчодрасць, стаць шчодрым.

|| незак. расшчо́дрывацца, -аюся, -аешся, -аецца і расшчадра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

заціка́віцца, -ка́ўлюся, -ка́вішся, -ка́віцца; зак., кім-чым.

Праявіць, адчуць цікавасць да каго-, чаго-н.

З. музыкай.

|| незак. заціка́ўлівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. заціка́ўленасць, -і, ж.

вы́трываць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. што. Цярпліва перанесці (боль, пакуты і пад.); выцерпець.

2. без дап. Праявіць вытрымку, сцярпець.

Не в. і ўмяшацца ў размову.

пачы́н, -у, м.

1. Ініцыятыва, пачынанне якой-н. справы.

Падтрымаць п. наватараў.

Узяць на сябе п. у чым-н. (праявіць ініцыятыву).

2. Пачатак якой-н. справы (разм.).

вы́трымка¹, -і, ДМ -мцы, ж.

1. Уменне валодаць сабой; стойкасць, цярплівасць.

Праявіць вытрымку.

2. Час, на працягу якога адкрыты аб’ектыў фатаграфічнага апарата.

Зняць з вялікай вытрымкай.

ініцыяты́ва, -ы, ж.

1. Самастойны пачын, унутранае імкненне да новых форм дзейнасці; прадпрымальнасць.

Праявіць ініцыятыву.

2. Вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях.

Узяць ініцыятыву ў свае рукі.