славу́тасць

‘слава; месца ці прадмет, выдатныя чым-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. славу́тасць славу́тасці
Р. славу́тасці славу́тасцей
славу́тасцяў
Д. славу́тасці славу́тасцям
В. славу́тасць славу́тасці
Т. славу́тасцю славу́тасцямі
М. славу́тасці славу́тасцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аграма́дзіна, -ы, мн. -ы, -дзін, ж. (разм.).

Прадмет велізарных памераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махі́на, -ы, мн. -ы, -хі́н, ж. (разм.).

Вялікі, грувасткі прадмет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скру́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Прадмет, скручаны трубкай або звіты кольцам.

С. палатна.

С. дроту.

2. Прадмет або некалькі прадметаў, загорнутых у пакунак.

На машыну грузілі скруткі дываноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цу́карніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Прадмет чайнага посуду для цукру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэа́лія, -і, ж. (кніжн.).

Адзінкавы прадмет, рэч; тое, што ёсць, існуе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запазы́чанне, -я, мн. -і, -яў, н.

Запазычаная з’ява, прадмет, слова.

Іншамоўныя запазычанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трусы́, -о́ў.

Спартыўныя кароткія штаны, а таксама прадмет мужчынскай ці жаночай бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

што-не́будзь, чаго-не́будзь, чаму-не́будзь, займ. неазнач.

Які-н. прадмет (з’ява, рэч) або усё роўна які прадмет (з’ява, рэч).

Кожны раз што-н. прывозіць.

Дай чаго-небудзь з’есці.

Раскажы што-н. цікавае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́ра

‘два аднолькавыя прадметы; прадмет, які складаецца з дзвюх аднолькавых частак; мужчына і жанчына; самец і самка; дзве штукі чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́ра па́ры
Р. па́ры па́р
Д. па́ры па́рам
В. па́ру па́ры
Т. па́рай
па́раю
па́рамі
М. па́ры па́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)