славу́тасць
‘слава; месца ці прадмет, выдатныя чым-н.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
славу́тасць |
славу́тасці |
| Р. |
славу́тасці |
славу́тасцей славу́тасцяў |
| Д. |
славу́тасці |
славу́тасцям |
| В. |
славу́тасць |
славу́тасці |
| Т. |
славу́тасцю |
славу́тасцямі |
| М. |
славу́тасці |
славу́тасцях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
аграма́дзіна, -ы, мн. -ы, -дзін, ж. (разм.).
Прадмет велізарных памераў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
махі́на, -ы, мн. -ы, -хі́н, ж. (разм.).
Вялікі, грувасткі прадмет.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скру́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. Прадмет, скручаны трубкай або звіты кольцам.
С. палатна.
С. дроту.
2. Прадмет або некалькі прадметаў, загорнутых у пакунак.
На машыну грузілі скруткі дываноў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цу́карніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.
Прадмет чайнага посуду для цукру.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэа́лія, -і, ж. (кніжн.).
Адзінкавы прадмет, рэч; тое, што ёсць, існуе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запазы́чанне, -я, мн. -і, -яў, н.
Запазычаная з’ява, прадмет, слова.
Іншамоўныя запазычанні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трусы́, -о́ў.
Спартыўныя кароткія штаны, а таксама прадмет мужчынскай ці жаночай бялізны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
што-не́будзь, чаго-не́будзь, чаму-не́будзь, займ. неазнач.
Які-н. прадмет (з’ява, рэч) або усё роўна які прадмет (з’ява, рэч).
Кожны раз што-н. прывозіць.
Дай чаго-небудзь з’есці.
Раскажы што-н. цікавае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́ра
‘два аднолькавыя прадметы; прадмет, які складаецца з дзвюх аднолькавых частак; мужчына і жанчына; самец і самка; дзве штукі чаго-н.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́ра |
па́ры |
| Р. |
па́ры |
па́р |
| Д. |
па́ры |
па́рам |
| В. |
па́ру |
па́ры |
| Т. |
па́рай па́раю |
па́рамі |
| М. |
па́ры |
па́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)