упылі́ць, упылю, упыліш, упыліць; зак., каго-што.

Разм. Пакрыць пылам, запыліць. Упыліць плашч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарэадо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тарэадора, уласцівы яму, належыць яму. Тарэадорскі плашч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бало́нневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да балонні. // Зроблены з балонні. Балонневы плашч. Балонневая куртка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накідны́, ‑ая, ‑ое.

Такі, які накідаецца на каго‑, што‑н. Накідная сетка. // Які носіцца наапашкі. Накідны плашч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задрапірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Загарнуцца ў што‑н. так, каб яно спадала складкамі. Задрапіравацца ў плашч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затулі́цца, -улю́ся, -у́лішся, -у́ліцца; зак. (разм.).

Засланіць сябе чым-н. ад чаго-н. або захінуцца ў што-н., схавацца за каго-, што-н., куды-н.

З. ад ветру.

З. ў плашч.

Хлопчык затуліўся за маці.

|| незак. зату́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. (разм.).

1. каго (што). Замучыць, цягаючы з аднаго месца ў другое.

З. па судах.

2. што. Занасіць пры працяглым выкарыстанні.

З. адзежу.

З. плашч.

3. перан., што. Часта карыстаючыся, зрабіць трывіяльным, збітым.

Зацяганы выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накі́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Адзенне без рукавоў, якое накідваецца на плечы. Плашч-накідка. □ На плячах [хлопчыка] кароценькая накідка ці плашч, а ў руках нібы дубец, толькі сплецены з раменьчыкамі. Маўр.

2. Пакрывала на падушкі. Вышываная накідка. □ Ганна.. прыгладзіла пасцель і паправіла накідку на падушках. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шархаткі́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Які ўтварае шорхат, шуміць, шапоча. Урэшце з кустоў вылезлі цьмяныя постаці ў шархаткіх плашч-палатках. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зюйдве́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм.

1. Шырокі непрамакальны плашч з капюшонам.

2. Непрамакальны капялюш з цыраты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)