Verbum

карса́к, ‑а, м.

Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства сабачых; дробная ліса, якая распаўсюджана ў стэпах і паўпустынях Паўднёва-Усходняй Еўропы і Азіі.

круглагало́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы; Р мн. ‑ловак; ж.

Маленькая пясчаная яшчарка, якая жыве ў Паўднёва-Усходняй Еўропе і ў Азіі.

ло́ры, нескл., м.

1. Маленькая паўмалпа сямейства лорыевых, якая водзіцца ў Паўднёва-Усходняй Азіі.

2. Птушка атрада папугаяў з яркім стракатым апярэннем.

[Англ. lory ад малайск.]

гепа́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

Буйная драпежная жывёліна сямейства кашэчых (водзіцца ў пустынях Афрыкі і Паўднёва-Заходняй Азіі; у СССР — у Туркменіі).

[Фр. guépard.]

негрыто́сы, ‑аў; адз. негрытос, ‑а, м.; негрытоска, ‑і, ДМ ‑тосцы; мн. негрытоскі, ‑сак; ж.

Агульная назва некалькіх этнічных груп Паўднёва-Усходняй Азіі.

[Ісп. negritto, памянш, ад negro, мн. negrittos.]

тапі́р, ‑а, м.

Буйная няпарнакапытная млекакормячая жывёліна трапічных лясоў Амерыкі і паўднёва-ўсходняй Азіі з выцягнутымі ў невялікі хобат верхняй губой і носам.

[Бразільскае.]

вестго́ты, ‑аў.

Заходняе адгалінаванне готаў, якія жылі на тэрыторыі сучаснай паўднёва-ўсходняй Прыбалтыкі, а ў 3–4 стст. рассяліліся паміж Днястром і панізоўем Дуная.

сіро́ка, нескл., м.

Сухі гарачы паўднёвы або паўднёва-ўсходні вецер у Міжземнаморскім басейне. Хутка надвор’е пачало псавацца, моцны сухі сірока загнаў нас на карму. Рамановіч.

[Іт. sirocco.]

гатэнто́ты, ‑аў; адз. гатэнтот, ‑а, М ‑тоце, м.; гатэнтотка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. гатэнтоткі, ‑так; ж.

Народ, які жыве ў Паўднёва-Заходняй і Паўднёвай Афрыцы.