Verbum

ла́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Тое, што і лата¹.

Паставіць латку.

ультыма́тум, -у, м.

Рашучае патрабаванне з пагрозай прымянення мер уздзеяння ў выпадку адказу.

Паставіць каму-н. у.

наця́жка, -і, ДМ -жцы, ж.

1. гл. нацягнуць.

2. Неправамернае дапушчэнне чаго-н.

Паставіць ацэнку з нацяжкай.

поп², папа́, м.

У гульні ў гарадкі: вертыкальна пастаўлены гарадок.

◊

На папа (разм.) — вертыкальна.

Паставіць бочку на папа.

двукро́п’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Знак прыпынку ў выглядзе дзвюх кропак, размешчаных адна над адной (:).

Паставіць д.

магары́ч, -у́, м. (разм.).

Пачастунак, які наладжвае той, хто атрымаў прыбытак у сувязі з выгаднай здзелкай.

Паставіць м.

гра́дуснік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тэрмометр для вымярэння тэмпературы цела, а таксама вады, паветра.

Паставіць хвораму г.

шыхт, -у, М шы́хце, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і строй¹ (у 1 знач.).

Стаць (паставіць) у ш.

падкузьмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; зак., каго (што) (разм.).

Паставіць у няёмкае, цяжкае становішча, падвесці.

Яго падкузьміла нявопытнасць.

аслупава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; зак., што (разм.).

Абазначыць слупамі, паставіць слупы.

А. участак.

|| незак. аслупо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.