сурвэ́тка ж., в разн. знач. салфе́тка;
падвяза́ць ~ку — повяза́ть салфе́тку;
папяро́вая с. — бума́жная салфе́тка;
засла́ць ~кай ту́мбачку — накры́ть салфе́ткой ту́мбочку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
валакі́та ж. волоки́та, каните́ль;
◊ папяро́вая в. — бума́жная волоки́та;
госць не госць, а ~ты досць — погов. гость не гость, а хлопо́т хвата́ет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фа́брика фа́брыка, -кі ж.;
пряди́льная фа́брика прадзі́льная фа́брыка;
тка́цкая фа́брика тка́цкая фа́брыка;
спи́чечная фа́брика запа́лкавая фа́брыка;
бума́жная фа́брика папяро́вая фа́брыка, папе́рня.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папяро́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паперы (у 1 знач.). Папяровая фабрыка. □ На папяровы камбінат Вязуць драўніну людзі... Кляўко. // Зроблены з паперы. Папяровыя кветкі.
2. перан. Які не ажыццяўляецца на справе, існуе толькі на паперы. — Паперкі захацелася? — жорстка сказаў Алесь. — Ведаеш, дзе б ты апынуўся са сваёй папяровай воляй? Глядзі... Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гі́льза, ‑ы, ж.
1. Металічная, закрытая з аднаго канца трубка, якая служыць абалонкай зарада для агнястрэльнай зброі; састаўная частка патрона, снарада. Вісарыён выкінуў пустую гільзу і заклаў новы патрон. Самуйлёнак.
2. Папяровая трубачка, якую набіваюць тытунём пры вырабе папярос. Гільза з муштуком.
3. Назва розных дэталей, якія маюць форму трубкі. Гільза цыліндра.
[Ням. Hülse.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фі́бра 1, ‑ы, ж.
1. Уст. Валакно расліннай або жывёльнай тканкі.
2. звычайна мн. (фі́бры, ‑аў); перан. Ужываецца як сімвал душэўных сіл. Ненавідзець усімі фібрамі душы.
[Лац. fibra — валакно.]
фі́бра 2, ‑ы, ж.
Спец. Гнуткая моцная папяровая маса, апрацаваная хімічным спосабам і спрасаваная, якая замяняе скуру пры вырабе чамаданаў і пад., а таксама з’яўляецца ізаляцыйным матэрыялам.
[Лац. fibra — валакно.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салфе́тка в разн. знач. сурвэ́тка, -кі ж.;
повяза́ть салфе́тку падвяза́ць (завяза́ць) сурвэ́тку;
бума́жная салфе́тка папяро́вая сурвэ́тка;
накры́ть салфе́ткой ту́мбочку засла́ць сурвэ́ткай ту́мбачку;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́са ж., в разн. знач. ма́сса;
папяро́вая м. — бума́жная ма́сса;
м. а́тамнага ядра́ — ма́сса а́томного ядра́;
працо́ўныя ма́сы — трудя́щиеся ма́ссы;
зялёная м. — зелёная ма́сса
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Папе́ра ’матэрыял для пісьма, друку, малявання і пад.; пісьмовы дакумент афіцыйнага характару; пераважна мн. (папе́ры) розныя лісты з рукапісным або друкаваным тэкстам’, дыял. папе́р, папя́р. Ст.-бел. паперъ (XVI ст., Булыка, Запазыч., 236). Рус. дыял. арл., чарніг. папе́ра, укр. папі́р, папі́ра, ст.-рус. поперъ (XVI або XVII ст.). Ва ўсх.-слав. з польск. papier, якое з ням. Papier ’папера’ < лац. papȳrus < грэч. πάπῡρος егіпецкага паходжання (Кюнэ, Poln., 85; Брукнер, 394; Фасмер, 3, 200). З польск. papiernia паходзіць і папе́рня ’папяровая фабрыка’ (Гарэц.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пудэ́лак ’карабок’ (Яруш.; Сл. ПЗБ), ’скрыначка’ (Сцяшк.), ’пенал’ (Жд. 2), пудэлко ’невялікая папяровая, драўляная або металічная каробачка’ (Скарбы), пудэлачко ’драўляная каробачка’ (Сцяшк. Сл.), пудэлочко бляшанае ’вядро з бляхі’ (В. В.), пудэлочок ’карабок; шкляная баначка’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. пудла ’каробка, футляр’ (< польск., Булыка, Лекс. запазыч., 102), укр. пудле, пуделок, пуделко ’тс’. З польск. pudło ’від ёмістасцямі’), паводле Банькоўскага (2, 963), “выключна польскае слова” няяснага паходжання; Махэк₂ (497) выводзіць чэш. дыял. pudło ’мера збожжа, каробка’ з н.-ням. pudel (нова-в.-ням. Paudel) ’каробка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)