перапёлачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Паляўнічы, які палюе на перапёлак.

2. Невялікі ястраб, які корміцца перапёлкамі і іншымі дробнымі птушкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балбатлі́вы, -ая, -ае (разм.).

Празмерна гаваркі, а таксама які не ўмее захоўваць тайну.

Б. паляўнічы.

|| наз. балбатлі́васць, -і, ж.

Б. — старасці сястра (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зверало́ў, ‑лова, м.

Прамысловы паляўнічы. Сібірскія звераловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́тэр, ‑а, м.

Паляўнічы даўгашэрсны сабака; парода такіх сабак.

[Англ. setter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́більшчык, ‑а, м.

Паляўнічы, які падзывае вабікам птушак або звяроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лася́тнік, ‑а, м.

1. Памяшканне для ласёў.

2. Паляўнічы на ласёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цма́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Прыцмокваць губамі, языком, выказваючы захапленне або незадаволенасць чым-н. —

Ну і стрэльба ж у цябе, браце! — цмакаў бывалы паляўнічы.

|| наз. цма́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамыславі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які займаецца промыслам (у 1 і 2 знач.), паляўнічы (у 1 і 2 знач.).

2. Чалавек, які працуе на промыслах (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

е́гер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паляўнічы прафесіянал; спецыяліст па арганізацыі палявання, ахове і ўзнаўленні фаўны.

2. Салдат з асобых стралковых (егерскіх) палкоў у некаторых еўрапейскіх арміях.

|| прым. е́герскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мыслі́вец, мысліве́ц ’паляўнічы’ (Сцяшк.), мысліўца ’паляўнічы з гончымі’, мысліўства ’паляванне з сабакамі’ (Нас.), мыслівы ’паляўнічы’ (Янк. БП), ст.-бел. мысливецъ, мысливство ’тс’ (XVI ст.) запазычаны са ст.-польск. myśliwiec, myśliwstwo (Булыка, Лекс. запазыч., 90; Кюнэ, Poln., 79), якія ад myśleć, myśl. Да мысль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)