пакало́ць 1, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., каго-што.
1. Датыкаючыся чым‑н. вострым, укалоць у многіх месцах. Накалоць пальцы іголкай. □ Яны праблукалі некалькі гадзін .. Прыстала Клава, пакалола босыя ножкі, пачала адставаць. Шамякін.
2. Забіць, закалоць усіх, многіх. // Забіць на мяса ўсіх, многіх — пра свіней. Карову сабралі немцы, а парасят пакалолі паліцаі. Дайліда.
пакало́ць 2, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.
1. Рассячы, пасячы на часткі; раздрабіць. Загадаў цар слугам спілаваць дуб, накалоць на дровы. Якімовіч.
2. Калоць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панатыка́ць 1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак.
1. чаго. Наты́каць многа чаго‑н. Панатыкаць іголак у падушачку.
2. што. Накалоць усё, многае.
панатыка́ць 2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., чаго.
Наткаць многа чаго‑н. Панатыкаць палатна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нако́латы
1. прич. нако́лотый;
2. прич. надко́лотый;
1, 2 см. накало́ць;
3. прил. надтре́снутый;
~тая тале́рка — надтре́снутая таре́лка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наре́зать сов., в разн. знач. нарэ́заць, мног. панараза́ць; (хлеба — ещё) накро́іць; (ткани) накро́іць; (набить свиней) накало́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панако́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і чаго.
1. Накалоць многа чаго‑н. Панаколваць дроў.
2. Пракалоць у многіх месцах. Панаколваць слівы для варэння.
3. Насадзіць на што‑н. вострае ўсё, многае або ўсіх, многіх. Панаколваць матылёў на шпількі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наты́кать сов.
1. (воткнуть) разг. наты́каць, мног. панатыка́ць, нато́ркаць;
2. (сделать надколы) наты́каць, мног. панатыка́ць, накало́ць, мног. панако́лваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нако́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. накалоць (у 4–6 знач.).
2. Аздоба з матэрыі або карункаў, якую наколваюць на жаночую прычоску. Каля столікаў клапатліва завіхаліся афіцыянткі ў белых фартушках і такіх жа наколках на галаве. Гамолка.
3. Разм. Тое, што і татуіроўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наты́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
1. Уваткнуць што‑н. у якой‑н. колькасці. Натыкаць іголак у падушку.
2. Разм. Расставіць, размясціць дзе‑н.
3. і што. Разм. Накалоць. Натыкаць слівы перад варкай.
натыка́ць 1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да натыкаць.
натыка́ць 2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да наткнуць.
натыка́ць 3, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да наткаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абле́так, ‑тка, м.
Абл. Жывёліна ва ўзросце двух год; жывёліна, якая пералетавала. Ён [Сымон] гадае так і гэтак Ды глядзіць у гушчарняк, Як ваўчок, як той аблетак, Ды не вырвацца ніяк. Колас.
•••
На аблетак — каб аблетавала, праляжала лета (звычайна пра дровы). Бацька нават не паспеў навазіць і накалоць на аблетак дроў, як нечакана снег узяўся вадою. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нашпили́ть сов.
1. (приколоть шпилькой, булавкой) прышпілі́ць, мног. папрышпі́льваць, напрышпі́льваць;
2. (наколоть, насадить на что-л. остроконечное) накало́ць, мног. панако́лваць, насадзі́ць, мног. панаса́джваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)