балала́ечнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Музыкант, які іграе на балалайцы, або майстар, што робіць балалайкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бард, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Паэт і музыкант, выканаўца ўласных песень.

|| прым. ба́рдаўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ражо́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Музыкант, які іграе на розе¹ (у 2 знач.), на ражку.

Ансамбль ражочнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акампанія́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які акампаніруе.

|| ж. акампанія́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Му́зыкус ’мастак-музыкант’ (Нас.). З польск. muzykus ’музыка, музыкант’, якое з с.-лац. musicus ’тс’ (Варш. сл., 2, 1080).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скрыпа́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Музыкант, які іграе на скрыпцы.

|| ж. скрыпа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

катры́ншчык, ‑а, м.

Вандроўны музыкант з катрынкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шумаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік тэатра, кіно, які стварае шумавыя эфекты.

2. Музыкант, які іграе на шумавых інструментах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валы́ншчык, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на валынцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зурна́ч, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на зурне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)