нектахе́та

‘лічынка кольчатых чарвякоў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нектахе́та нектахе́ты
Р. нектахе́ты нектахе́т
Д. нектахе́це нектахе́там
В. нектахе́ту нектахе́ты
Т. нектахе́тай
нектахе́таю		 нектахе́тамі
М. нектахе́це нектахе́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апало́нік

‘лічынка жабы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апало́нік апало́нікі
Р. апало́ніка апало́нікаў
Д. апало́ніку апало́нікам
В. апало́ніка апало́нікаў
Т. апало́нікам апало́нікамі
М. апало́ніку апало́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пало́нік

‘хвастатая лічынка жабы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пало́нік пало́нікі
Р. пало́ніка пало́нікаў
Д. пало́ніку пало́нікам
В. пало́ніка пало́нікаў
Т. пало́нікам пало́нікамі
М. пало́ніку пало́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ву́сень

‘лічынка матыля’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ву́сень ву́сені
Р. ву́сеня ву́сеняў
Д. ву́сеню ву́сеням
В. ву́сеня ву́сеняў
Т. ву́сенем ву́сенямі
М. ву́сені ву́сенях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даліяля́рыя

‘лічынка ў пэўнай фазе свайго развіцця’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. даліяля́рыя даліяля́рыі
Р. даліяля́рыі даліяля́рый
Д. даліяля́рыі даліяля́рыям
В. даліяля́рыю даліяля́рый
Т. даліяля́рыяй
даліяля́рыяю		 даліяля́рыямі
М. даліяля́рыі даліяля́рыях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фі́на

‘лічынка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фі́на фі́ны
Р. фі́ны фі́н
Д. фі́не фі́нам
В. фі́ну фі́ны
Т. фі́най
фі́наю		 фі́намі
М. фі́не фі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пескары́йка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; Р мн. ‑рыек; ж.

Лічынка міногі, якая мае ўласцівасць зарывацца ў пясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драця́нік, ‑а, м.

Лічынка жука-шчаўкуна, шкодніка сельскагаспадарчых і іншых раслін, якая жыве пад карой дрэў або ў глебе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алігасапро́б

‘водны арганізм, які жыве пераважна ў чыстых водах: малюск, лічынка, рыба і інш.’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алігасапро́б алігасапро́бы
Р. алігасапро́ба алігасапро́баў
Д. алігасапро́бу алігасапро́бам
В. алігасапро́ба алігасапро́баў
Т. алігасапро́бам алігасапро́бамі
М. алігасапро́бе алігасапро́бах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Пандра́к ’лічынка майскага жука’ (Сцяшк. Сл.), пандракі ’лічынкі хрушча, шашаль’ (Сл. ПЗБ). З польск. pędrak ’лічынка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)