Verbum

пааб’яда́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Аб’есціся — пра ўсіх, многіх. З чарады адскочылі [каровы] на маладую канюшыну і пааб’ядаліся. Лобан.

нашлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Надаваць плескачоў, набіць. Раніцай Андрэй нашлёпаў Лёвачку, каб бальшун сам адзяваўся. Лобан.

пасмі́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Тое, што і пасмейвацца. [Віктар] абапёрся плячамі аб плоцік агарода, лузаў гарбузікі і пасміхваўся. Лобан.

пахры́пнуць, ‑не; ‑нем, ‑неце, ‑нуць; зак.

Разм. Ахрыпнуць — пра ўсіх, многіх. [Стары] сагнуўся і асунуўся. Дзеці ад крыку пахрыплі. Лобан.

жардзя́нік, ‑а, м.

Абл. Плот, зроблены з жардзін. Параска нясмела пералезла цераз жардзянік пад вішнямі, к гумну падышла. Лобан.

гуме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гумна. Гуменныя вароты. □ Віктар прыціснуўся да сцяны пад нізкай гуменнай страхою. Лобан.

ві́ша, ‑ы, ж.

Абл. Трава, якая асталася на зіму не скошанай. Хадзіў [пастух] паглядзець, можа дзе вішы асталося накасіць. Лобан.

сарамлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць сарамлівага; нясмеласць. Танцаваў.. [Дабрамыслаў] надзвычай лёгка, і сарамлівасць яго пакінула, ён нават, здаецца, крышачку падпяваў. Лобан.

нагаві́цы, ‑аў; адз. няма.

Разм. Штаны. Апрануты быў [Шэмет] у шэры даматканы курцік, перацягнуты путам, і зрэбныя, да калень.. нагавіцы. Лобан.

на́дзелень, прысл.

Абл. Не зусім, не поўнасцю (выспець, дайсці да гатоўнасці). Журавінка падпільнаваў пару. [Жыта] яшчэ надзелень было — паслаў жняярку. Лобан.