кабіне́тчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., іран.).

Кіраўнік, які адарваўся ад жывой справы, ад вырашэння практычных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік універсітэта і некаторых іншых вышэйшых навучальных устаноў.

|| прым. рэ́ктарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэм’е́р-міні́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік урада большасці краін свету, у тым ліку ў Рэспубліцы Беларусь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

управля́ющий

1. прич. які́ (што) кіру́е;

2. сущ. кіраўні́к, -ка́ м. (каго, чаго);

управля́ющий дела́ми кіраўні́к спраў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіраўні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да кіраўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік факультэта ў вышэйшай навучальнай установе.

Д. філалагічнага факультэта.

|| прым. дэка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энергі́чны, -ая, -ае.

Поўны энергіі (у 2 знач.), дзейны, актыўны.

Э. кіраўнік.

Энергічна (прысл.) дзейнічаць.

|| наз. энергі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паштма́йстар, ‑тра, м.

Уст. Кіраўнік паштовай канторы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафгрупо́рг, ‑а, м.

Выбарны кіраўнік прафгрупы; прафорг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафа́рг, -а, мн. -і, -аў, м.

Скарачэнне: прафсаюзны арганізатар — кіраўнік групы ўнутры пярвічнай прафсаюзнай арганізацыі.

|| прым. прафа́ргаўскі, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)