*Про́бажыць, про́божыты ’галасіць, стагнаць’ (Клім.). Да бог; гл. бажыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыка́н ’паркан, плот, агароджа’ (клім., Бяльк.). Да парка́н (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыхлу́дзіць (прыхлу́дыты) ’ашаламіць, збянтэжыць; прыстукнуць’ (Клім.). Да хлуд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пы́па дзіц. ’вада’ (Клім.). Гукаперайманне, гл. пу́па, пі́па ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́ва ’нешта страшнае, чым палохаюць дзяцей’; ’вош’ (Клім.); ’воўк’ (дзіц.) (Клім., Шат.). Рус. во́ва ’нешта страшнае; мянушка ўсялякага сабакі’, укр. во́ва ’нешта страшнае, чым палохаюць дзяцей’, славац. vova ’тс’ (Дзендзялеўская, SR, 1974, 1, 39). Слова з дзіцячага маўлення.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вадзяну́ха ’дзень перад хрышчэннем’, вадзяная каляда ’тс’ (Клім.). Да вадзяны́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Папэ́ндзіцца, попэндытысь ’кінуцца, памчацца’ (Клім.). З польск. popędzić się ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перале́часты (пырылі́частый) ’мінулагодні’ (Клім.). Да перад‑ і ле́та ’год’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Прысвары́піцца, прысвыри́пытысь ’прыстаць, прывязацца, прычапіцца’ (Клім.). З *пры́свярэпіцца < свярэ́па (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Тро́хнуць, тро́хнуты ‘трухлявець, гніць сухім’ (Клім.). Да труха́, тру́хнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)