сця́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. сцягваць — сцягнуць (у 13 знач.).
2. Р мн. ‑жак. Тое, чым сцягваюць, змацоўваюць. Кладка печы змацоўваецца сцяжкамі з паласавой сталі.
3. Р мн. ‑жак. Частка счэпа чыгуначных вагонаў. Заскрыгаталі сцяжкі ў загонах, зазвінелі буферы. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Пра́тла, пра́тло ’пратва — кладка для прання бялізны на вадаёме’ (ТС). Да пра́таць ’праць бялізну’ з суф. ‑ло. Аб суфіксацыі гл. Сцяцко, Афікс. наз., 49.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
по́дмости мн.
1. техн. (леса) рыштава́нне, -ння ср.;
2. обл. кла́дка, -кі ж.; масто́к, -тка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нясе́нне I ср. несе́ние;
н. ва́рты — несе́ние карау́ла
нясе́нне II ср. но́ска ж., кла́дка ж.; см. не́сці II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Важґа́цца 1 ’прагінацца’ (гук ґ выбухны) (З нар. сл.): «кладка важгаецца». Да вага (?). Магчыма, кантамінацыя ва́жыцца ’вагацца, хістацца’ (Мат. Гом.) і вагацца. Параўн. рус. провеситься, серб.-харв. ва́гнути узважыць’ і ’прагнуцца’.
Важга́цца 2. Гл. важдацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мур м.
1. (род. му́ру) ка́менная (кирпи́чная) стена́; кла́дка ж.;
2. (род. му́ра) ка́менное (кирпи́чное) зда́ние;
◊ як м. — как грани́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ляжнёўка ’дарога, вымашчаная бярвеннем на шырыню калёс’ (в.-дзв., Нар. сл.; Нар. Гом.; в.-дзв., раг., Сл. ПЗБ), нараўл. ’кладка’ (Мат. Гом.). Да ле́жань (гл.), параўн. рус. перм. ле́жень ’дошка для праходу па багністаму месцу’, ’масткі праз раку’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мостки́ ед. нет
1. кла́дка, -кі ж.; (мостик) масто́к, -тка́ м.;
2. (помост) памо́ст, -та м.; (подмостки) падмо́сткі, -каў ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перекла́дина ж.
1. перакла́дзіна, -ны ж.; (поперечина) папяро́чка, -кі ж.; (притолока) вяршні́к, род. вершніка́ м.;
2. (через реку) кла́дка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Таро́к ’звязка плыта’ (Мат. Гом.), ’адзін рад змацаваных бярвенняў у плыце’ (кіраў., Нар. сл.), ’звязка для сплаву плытоў тарцом уперад’ (Дэмб. 2), ’тарэц (канец бярвенняў у плыце)’ (віц., Нар. сл.), ’кладка праз рэчку з бярвенняў’ (Бяльк.). Укр. дыял. то́рок ’невялічкі плыт’, рус. дыял. то́рок ’тс’. Гл. тар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)