двухма́чтавы, ‑ая, ‑ае.

З дзвюма мачтамі. Двухмачтавы карабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінано́сец, ‑носца, м.

Ваенны карабель з тарпедным узбраеннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкабо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З нізкімі бартамі. Нізкабортны карабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планеталёт, ‑а, М ‑лёце, м.

Касмічны карабель для міжпланетных палётаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпедано́сец, ‑носца, м.

Баявы самалёт або карабель, які ўзброены тарпедамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трырэ́ма, ‑ы, ж.

Старажытнарымскі ваенны карабель з трыма ярусамі вёслаў.

[Лац. triremis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авіяно́сец, ‑носца, м.

Карабель, прыстасаваны для ўзлёту, пасадкі і перавозкі самалётаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрэга́т¹, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Ваеннае паруснае трохмачтавае судна.

2. У флоце некаторых краін: ваенны карабель для вартаўнічай службы супрацьлодачнай і супрацьракетнай абароны.

|| прым. фрэга́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрэйфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.

1. Быць у дрэйфе, рухацца пад уздзеяннем ветру або плыні.

Карабель дрэйфуе.

2. безас. Адхіляць ад руху ветрам або плынню.

Карвет пачало д. да берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фла́гманскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да флагмана, належыць яму. Флагманскі карабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)