насти́чь сов.

1. (догнать) дагна́ць, нагна́ць;

2. перен. напатка́ць, спатка́ць, спасці́гнуць;

враго́в насти́гла справедли́вая ка́ра во́рагаў спасці́гла справядлі́вая ка́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счаса́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., счэ́шацца; зак.

1. Стаць счасаным (пра верхні слой дрэва і пад.).

Кара бярозы добра счасалася.

2. Стаць стаптаным (пра абцасы і пад.).

Абцасы счасаліся.

|| незак. счэ́свацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апа́ла, -ы, ж.

1. У царскай Расіі: няміласць, гнеў цара да каго-н., а таксама кара таму, хто трапіў у няміласць.

Быць у апале.

2. перан. Тое, што і няміласць.

Ён у апале ў кіраўнікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́пучыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Стаць выпуклым, уздуцца; выпнуцца. Выпучылася кара на дрэве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадлу́плівацца, ‑аецца; зак.

Разм. Адлупіцца ў многіх месцах — пра ўсё, многае. Кара на бярозах паадлуплівалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўко́мія, ‑і, ж.

Паўднёвае гутаперчаноснае дрэва сямейства эўкоміевых, кара якога выкарыстоўваецца для вырабу лекавых прэпаратаў.

[Ад грэч. eükonos — з густым лісцем.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

немезі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Багіня кары, помсты ў старажытнай грэчаскай міфалогіі. // перан. Адплата, кара, помста.

[Грэч. Némesis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злупі́цца, злупіцца; зак.

Разм. Злезці, садрацца з паверхні чаго‑н. Злупілася фарба з падлогі. Кара злупілася з дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўхі́льны, -ая, -ае.

1. Які не мае адхіленняў ад чаго-н.; пастаянны.

Н. рост вытворчасці.

2. Такі, што нельга парушыць, які не падлягае адвольнаму змяненню; абавязковы.

Н. закон.

3. Непазбежны, які вынікае з абставін; немінучы.

Над кожным злачынцам звісае няўхільная кара.

|| наз. няўхі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бич м.

1. бізу́н, -на́ м.;

2. перен. (кара) ка́ра, -ры ж.; (бедствие) няшча́сце, -ця ср.;

3. перен. біч, род. біча́ м.;

бич сати́ры біч саты́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)