х,
1. Дваццаць чацвёртая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «ха».
2. Глухі, заднеязычны, шчылінны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
х,
1. Дваццаць чацвёртая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «ха».
2. Глухі, заднеязычны, шчылінны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бо́ргыцца ’бароцца’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
г,
1. Чацвёртай літара беларускага алфавіта, якая мае назву «гэ».
2. Звонкі, заднеязычны, фрыкатыўны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гу́бна-зубны́, ‑ая, ‑ое.
Які ўтвараецца збліжэннем або змыканнем ніжняй губы з верхнімі зубамі; лабіядэнтальны (пра гукі мовы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
д,
1. Пятая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «дэ».
2. Звонкі, зубны, выбухны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
т,
1. Дваццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «тэ».
2. Глухі, зубны, выбухны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ш,
1. Дваццаць сёмая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «ша».
2. Глухі, пярэднеязычны, шчылінны, шыпячы
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
в,
1. Трэцяя літара беларускага алфавіта, якая мае назву «вэ».
2. Выбухны, звонкі, губна-зубны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
р,
1. Васемнаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эр».
2. Санорны, пярэднеязычны, зацвярдзелы, дрыжачы
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
с,
1. Дзевятнаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эс».
2. Глухі, свісцячы, пярэднеязычны, шчылінны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)