грамадазна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне грамадазнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славяназна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне славяназнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усходазна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне ўсходазнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правазна́вец, ‑знаўца, м.

Уст. Тое, што і прававед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканазна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне заканазнаўства; юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Знаўца законаў (у 2 знач.); заканазнавец.

2. Той, хто строга прытрымліваецца закона (у 2 знач.).

|| ж. зако́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знато́к м. знато́к, -така́ м.; зна́ўца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

працэсуалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Юрыст, знаўца працэсу (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліяфі́л, ‑а, м.

Аматар, знаўца, збіральнік кніг, асабліва каштоўных і рэдкіх выданняў.

[Ад грэч. biblíon — кніга і philos — люблю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліёграф, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне бібліяграфіі; знаўца кніг і іншых друкаваных выданняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)