процібо́рстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак., каму-чаму.

Кніжн. Змагацца супраць каго‑, чаго‑н., процідзейнічаць каму‑н. Проціборстваваць сіле. Проціборстваваць злу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паві́нен, -нна, у знач. вык.

1. каму. Абавязаны аддаць доўг.

Сусед мне п. пяцьдзясят рублёў.

2. з інф. Абавязаны зрабіць што-н.

Мы павінны змагацца за мір.

3. з інф. Пра тое, што адбудзецца абавязкова, непазбежна або мяркуецца адбыцца.

Ён п. хутка з’явіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аніба́лаў, ‑лава.

У выразе: анібалава клятва — выраз, які ўжываецца для абазначэння цвёрдай рашучасці змагацца з кімабо з чым‑н. да канца.

[Ад імя карфагенскага палкаводца Анібала (247–183 да н. э.), які, паводле падання, яшчэ хлопчыкам пакляўся быць усё жыццё непрымірымым ворагам Рыма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьбо́рстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Кніжн. Змагацца з кім‑, чым‑н., супраць каго‑, чаго‑н.; супрацьдзейнічаць каму‑, чаму‑н. Супрацьборстваваць рэакцыйным сілам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оспа́ривать несов.

1. (выражать несогласие) аспрэ́чваць, пярэ́чыць;

2. (добиваться чего-л.) аспрэ́чваць, спрача́цца (за што), змага́цца (за што);

оспа́ривать зва́ние чемпио́на ми́ра по ша́хматам змага́цца за зва́нне чэмпіёна све́ту па ша́хматах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канкуры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. Сапернічаць, змагацца з кім‑н. за лепшыя вынікі ў чым‑н.

2. Удзельнічаць у канкурэнцыі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́зацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

1. Рабіць хуткія, рэзкія рухі, рыўкі.

Бездапаможна т. ў вадзе.

2. Мучыцца, робячы што-н. (разм.).

Т. на сваім палетку.

3. Штурхаць адзін аднаго, біцца, змагацца (разм.).

Хлопчыкі тузаліся.

|| аднакр. тузану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змага́нне ср.

1. борьба́ ж.;

2. сраже́ние, би́тва ж.;

3. перен. сраже́ние, состяза́ние;

1-3 см. змага́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

после́днее сущ. апо́шняе, -няга ср.;

боро́ться до после́днего змага́цца да апо́шняга;

взять после́днее узя́ць апо́шняе;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ва́льчыць ’змагацца, біцца, ваяваць’ (КЭС). З польск. walczyć (Жураўскі, SOr, 1961, 40; Булыка, Запазыч., 55; Кюнэ, Poln., 113). Гл. валка 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)