стараабло́жны, ‑ая, ‑ае.

Які даўно не апрацоўваўся (пра ворную зямлю). Стараабложныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на схіле (у 1 знач.). Схілавыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багара́, ‑ы, ж., зб.

Непаліўныя землі ў зонах арашальнага земляробства. // Пасевы на такіх землях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бая ​1, належыць баю ​1. Байскія землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такы́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да такыру, з’яўляецца такырам. Такырныя землі. Такырная раўніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хана, належыць хану. Ханскі тытул. Ханскія землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іарда́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Іарданіі, іарданцаў, належыць ім. Іарданскія землі. Іарданская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інды́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Індыі, індыйцаў, належыць ім. Індыйская літаратура. Індыйскія землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паме́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да памесця. Памесныя землі. // Які валодае памесцем. Памеснае дваранства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акі́нуты

1. оки́нутый;

2. забро́шенный, поки́нутый;

1, 2 см. акі́нуць;

○ ~тыя зе́млі — бро́совые зе́мли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)