сарамя́жны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і сарамяжлівы. Мікалай быў.. ціхім і нават сарамяжным мог здавацца. Чорны. Буйная сарамяжная радасць жыцця ахоплівала.. [Барыса] ля палотнаў Рубенса. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мере́щиться несов., разг. здава́цца; (о чём-л. неприятном) вярзці́ся, блю́зніцца; (неясно виднеться) мро́іцца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пабадзёраць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Стаць больш бадзёрым. Мужчыны, як і водзіцца на ад’ездзе, крыху выпілі, забыліся на сваю бяду і пабадзёралі ці хацелі здавацца бадзёрымі. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блю́зніцца, ‑ніцца; незак.
Разм. Здавацца. Снуюць загадкавыя цені, І здані блюзняцца ў вачах. Аўрамчык. / у безас. ужыв. Дзядзьку блюзніцца спрасонку, Што пад ім не сані — печ. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́ўжыцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -жыцца; незак. (разм.).
1. Адбывацца на працягу якога-н. часу, цягнуцца нейкі час.
Некалькі хвілін доўжылася гэта сцэна.
2. Здавацца даўжэйшым, больш працяглым, чым звычайна.
Ноч доўжылася бясконца.
|| зак. здо́ўжыцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -жыцца (да 2 знач.)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выгляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. гл. выглядзець.
2. Мець які-н. выгляд або здавацца каму-н. кім-, чым-н.
Добра в.
В. героем.
3. Высоўваючыся з укрыцця, глядзець, пазіраць (разм.).
В. з-за вугла.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Віднецца, быць відным.
Насоўка выглядала з кішэні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чу́диться несов. здава́цца;
мне чу́дится безл. мне здае́цца;
ему́ чу́дится стук яму́ здае́цца стук.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ма́рыцца ’ўяўляцца, здавацца ў думках’, ма́рыць ’аддавацца марам’, ’спадзявацца’ (КЭС, лаг.; ТСБМ). Укр. маритися, марити. Да ма́ра (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́чнасць ж. ве́чность;
◊ цэ́лую в. (не ба́чыліся) — це́лую ве́чность (не вида́лись);
ка́нуць у в. — ка́нуть в ве́чность;
здава́цца ~цю — каза́ться ве́чностью
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вярзці́ся і ве́рзціся, ‑зецца; пр. вёрзся, вярзлася, ‑лося; незак.
Разм. Бязладна ўзнікаць, здавацца ва ўяўленні; блюзніцца. — Сяджу я ды думаю... А што думаю, дык і сам добра не разбяру — вось вярзецца нешта. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)