му́скусны в разн. знач. му́скусный;
м. пах — му́скусный за́пах;
~ная зало́за — му́скусная железа́;
○ м. бык — зоол. му́скусный бык
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цвілы́
1. (относящийся к плесени) пле́сенный;
ц. пах — пле́сенный за́пах;
2. (покрытый плесенью) запле́сневелый;
ц. сыр — запле́сневелый сыр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
муска́тны в разн. знач. муска́тный;
м. пах — муска́тный за́пах;
~нае дрэ́ва — муска́тное де́рево;
м. але́й — муска́тное ма́сло;
○ м. арэ́х — муска́тный оре́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гваздзіко́вы I гвозди́чный;
г. пах — гвозди́чный за́пах; см. гваздзікі́
гваздзіко́вы II гвозди́чный;
г. але́й — гвозди́чное ма́сло;
○ ~вае дрэ́ва — гвозди́чное де́рево; см. гваздзі́ка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
малі́навы
1. мали́новый, мали́нный;
м. куст — мали́новый (мали́нный) куст;
м. пах — мали́новый (мали́нный) за́пах;
2. (о цвете) мали́новый;
◊ м. звон — мали́новый звон
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распаўсю́дзіць сов., в разн. знач. распространи́ть;
р. вучэ́нне — распространи́ть уче́ние;
р. пах — распространи́ть за́пах;
р. літарату́ру — распространи́ть литерату́ру;
р. чу́тку — распространи́ть слух
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
утончённый
1. прич. пато́нчаны;
2. прич., перен. вы́танчаны;
3. прил. вы́танчаны; то́нкі, даліка́тны;
утончённый вкус вы́танчаны (то́нкі) густ;
утончённый за́пах духо́в то́нкі (даліка́тны) пах духо́ў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прые́мны
1. прия́тный;
п. пах — прия́тный за́пах;
~ная навіна́ — прия́тная но́вость;
2. (привлекательный) прия́тный, ми́лый;
п. чалаве́к — прия́тный (ми́лый) челове́к;
◊ ~нага сну — прия́тного сна
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уе́длівы
1. въе́дливый, въе́дчивый; е́дкий;
у. пах — въе́дливый (въе́дчивый, е́дкий) за́пах;
~вая фа́рба — въе́дливая (е́дкая) кра́ска;
2. въе́дливый, въе́дчивый, дото́шный;
у. хара́ктар — въе́дливый (дото́шный) хара́ктер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ко́рань 1 ’падземная частка расліны’ (ТСБМ, Мат. Гом., Сл. паўн.-зах., Сцяшк.), ’настой з кораня’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. корінь, рус. корень, ст.-слав. корень, балг. корен, серб.-харв. ко̏рен, славен. korȇn, польск. korzeń, чэш. kořen ’тс’. Да прасл. kor‑ьnь. Параўн. літ. kẽras ’куст, корань’ (Бернекер, 1, 570; Траўтман, 127).
Ко́рань 2 ’сядзіба’ (Мат. Гом., Яшк.). Да корань 1 (гл.). Семантычны перанос ’вытокі расліны’ > ’вытокі чалавека’ > ’родныя мясціны, сядзіба’.
Ко́рань 3 ’калодачны вулей’ (Сл. паўн.-зах., З нар. сл.). Сувязь з корань 1 становіцца зразумелай, калі ўлічыць, што яго значэнне ’настой з кораня’ і тое, што «Купяць карэнь — бадаян, натруць каранік (калодачны вулей. — B. M.), запах даваў, і пчолы сядуць» (Сл. паўн.-зах., 2, 414–415).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)