му́скусны в разн. знач. му́скусный;

м. пах — му́скусный за́пах;

~ная зало́за — му́скусная железа́;

м. быкзоол. му́скусный бык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвілы́

1. (относящийся к плесени) пле́сенный;

ц. пах — пле́сенный за́пах;

2. (покрытый плесенью) запле́сневелый;

ц. сыр — запле́сневелый сыр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муска́тны в разн. знач. муска́тный;

м. пах — муска́тный за́пах;

~нае дрэ́ва — муска́тное де́рево;

м. але́й — муска́тное ма́сло;

м. арэ́х — муска́тный оре́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гваздзіко́вы I гвозди́чный;

г. пах — гвозди́чный за́пах; см. гваздзікі́

гваздзіко́вы II гвозди́чный;

г. але́й — гвозди́чное ма́сло;

~вае дрэ́ва — гвозди́чное де́рево; см. гваздзі́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малі́навы

1. мали́новый, мали́нный;

м. куст — мали́новый (мали́нный) куст;

м. пах — мали́новый (мали́нный) за́пах;

2. (о цвете) мали́новый;

м. звон — мали́новый звон

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распаўсю́дзіць сов., в разн. знач. распространи́ть;

р. вучэ́нне — распространи́ть уче́ние;

р. пах — распространи́ть за́пах;

р. літарату́ру — распространи́ть литерату́ру;

р. чу́тку — распространи́ть слух

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утончённый

1. прич. пато́нчаны;

2. прич., перен. вы́танчаны;

3. прил. вы́танчаны; то́нкі, даліка́тны;

утончённый вкус вы́танчаны (то́нкі) густ;

утончённый за́пах духо́в то́нкі (даліка́тны) пах духо́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прые́мны

1. прия́тный;

п. пах — прия́тный за́пах;

~ная навіна́ — прия́тная но́вость;

2. (привлекательный) прия́тный, ми́лый;

п. чалаве́к — прия́тный (ми́лый) челове́к;

~нага сну — прия́тного сна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уе́длівы

1. въе́дливый, въе́дчивый; е́дкий;

у. пах — въе́дливый (въе́дчивый, е́дкий) за́пах;

~вая фа́рба — въе́дливая (е́дкая) кра́ска;

2. въе́дливый, въе́дчивый, дото́шный;

у. хара́ктар — въе́дливый (дото́шный) хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́рань1 ’падземная частка расліны’ (ТСБМ, Мат. Гом., Сл. паўн.-зах., Сцяшк.), ’настой з кораня’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. корінь, рус. корень, ст.-слав. корень, балг. корен, серб.-харв. ко̏рен, славен. korȇn, польск. korzeń, чэш. kořen ’тс’. Да прасл. kor‑ьnь. Параўн. літ. kẽras ’куст, корань’ (Бернекер, 1, 570; Траўтман, 127).

Ко́рань2 ’сядзіба’ (Мат. Гом., Яшк.). Да корань1 (гл.). Семантычны перанос ’вытокі расліны’ > ’вытокі чалавека’ > ’родныя мясціны, сядзіба’.

Ко́рань3 ’калодачны вулей’ (Сл. паўн.-зах., З нар. сл.). Сувязь з корань1 становіцца зразумелай, калі ўлічыць, што яго значэнне ’настой з кораня’ і тое, што «Купяць карэнь — бадаян, натруць каранік (калодачны вулей. — B. M.), запах даваў, і пчолы сядуць» (Сл. паўн.-зах., 2, 414–415).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)