патэнтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.
Выдаць (выдаваць) патэнт або атрымаць (атрымліваць) патэнт на што‑н., замацаваць (замацоўваць) за сабой патэнтам. Патэнтаваць вынаходства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заклінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.
Замацаваць пры дапамозе кліна. Заклінаваць тапарышча. □ Качэлі складалі на зямлі: уставілі вось у слупы.. і заклінавалі ў ёй дубовым кліннем палкі. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазакру́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1. што. Закруціць, завіць (валасы); замацаваць, завязаць усё, многае.
П. вусы.
П. дротам дачныя брамкі.
2. што. Абвязаць, абматаць чым-н. усё, многае.
П. бінтам пальцы.
3. каго-што. Загарнуць у што-н. усіх, многіх або ўсё, многае.
П. дзяцей у коўдры.
4. што. Круцячы, закрыць, завінціць усё, многае.
П. краны.
П. гайкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зача́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Спец. Замацаваць, прывязаць канатам, ланцугом і пад. (судна, плыт і пад.). Шлюпку [матросы] выцягнулі на сушу, зачалілі за камень і пачалі распранацца. Кузьменка купацца не захацеў. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Напоўніўшы бутам, замацаваць; запоўніць, заваліць чым‑н. Забутаваць фундамент дома. □ Раж забутуюць каменнем і жвірам, і ён трывала стане на дно ракі ў аснову будучай перамычкі. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зашрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.
Круцячы што‑н., што мае шрубавую нарэзку (шрубу, гайку і пад.), замацаваць, давесці да патрэбнага становішча. Зашрубаваць гайку. // Прымацаваць што‑н. пры дапамозе шрубы. Зашрубаваць раму глюмінатара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазамацо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Замацаваць усё, многае. Пазамацоўваць канаты. Пазамацоўваць дэталі.
2. Зацвердзіць за кім‑, чым‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Пазамацоўваць інструмент за рабочымі. Пазамацоўваць брыгадзіраў за брыгадамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыхапі́ць, -хаплю́, -хо́піш, -хо́піць; -хо́плены; зак. (разм.).
1. каго-што. Узяць з сабою.
П. памочніка.
2. што і чаго. Дастаць, пазычыць.
П. грошай у каго-н.
3. каго-што. Застаць, заспець.
Нас у дарозе прыхапіла мяцеліца.
4. Прымацаваць, замацаваць чым-н.
П. валасы грэбенем.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Пашкодзіць (марозам).
Мароз прыхапіў кветкі або марозам прыхапіла (безас.) кветкі.
|| незак. прыхо́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слом в разн. знач. злом, род. зло́му м.;
дом предназна́чен на слом дом прызна́чаны на злом;
закрепи́ть на сло́ме замацава́ць на зло́ме.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зафіксава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
1. Адлюстраваць, адзначыць, перадаць пры дапамозе малюнка, апісання, фатаграфіі і пад. Кантрольны аўтамат-лічыльнік.. зафіксаваў праход нашай машыны. Лынькоў. Зразумела, што пісьмовыя помнікі не зафіксавалі ўсяго багацця канкрэтных разнавіднасцей словазлучэнняў, уласцівых жывой мове. «Весці АН БССР». Усё адбылося на працягу, можа, адной дзесятай хвіліны, але зрок здолеў зафіксаваць гэты момант і ўтрымаць яго ў памяці. В. Вольскі. // (часцей у форме дзеепрым. зал. пр.). Замацаваць у памяці, свядомасці. [Аповесць] — кавалак самога жыцця, зафіксаванага ў чэпкай памяці падлетка і праўдзіва, без прэтэнзіі перададзенага на паперы. «Полымя».
2. Затрымаць што‑н. у пэўным становішчы; затрымацца ў пэўным становішчы. Гімнаст зафіксаваў стойку.
3. Замацаваць, апрацаваўшы фіксажам. Зафіксаваць здымак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)