отда́ча в разн. знач. адда́ча, -чы ж.;

дать в долг без отда́чи даць у доўг без адда́чы;

отда́ча при вы́стреле адда́ча пры стрэ́ле.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазыко́вы

1. за́ймовый;

2. заёмный;

~вае пісьмо́ — заёмное письмо́;

3. (связанный с получением или выдачей ссуды) ссу́дный;

4. (взятый или данный в долг) заимообра́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

платёж м. плаце́ж, -цяжу́ м.; (плата) пла́та, -ты ж.; (выплата) вы́плата, -ты ж.;

нало́женный платёж накладны́ плаце́ж;

долг платежо́м кра́сен посл. што ві́нен, адда́ць паві́нен.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Доўг ’доўг’ (БРС). Рус. долг, укр. дыял. довг, ст.-рус. дългъ, длъгъ, дълъгъ, долгъ, чэш. dluh, славац. dlh, польск. dług, балг. дълг, дыял. длъг, серб.-харв. ду̑г, ст.-слав. длъгъ. Прасл. *dъlgъ ’доўг’ (так у Трубачова, Эт. сл., 5, 179; у Фасмера, 1, 524, і іншых праформа *dьlgъ. Аргументацыя Трубачова: «Праформа слав. *dьlgъ, якую пры гэтым дапускалі, трэба сказаць, занадта блізка падводзіць нас да вядомага прыметніка ’доўгі’, каб гэту блізкасць ігнараваць»). Слова даволі цёмнае па этымалогіі. Лічылі роднасным з гоц. dulgs ’доўг’, ірл. dligid ’доўг’ (гл. Фасмер, 1, 524; Бернекер, 1, 224; Траўтман, 55 і наст.). Не вельмі абгрунтаванымі былі версіі аб запазычанні з герм. моў або кельцкіх. Лічыцца няпэўным і збліжэнне з прыметнікам ’доўгі’ (*dьlgъ), якое прапанавалі Праабражэнскі, 1, 188–189, і Брукнер, 90. Агляд версій гл. яшчэ ў Трубачова, 5, 180.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

одолжи́ть сов.

1. (дать в долг) пазы́чыць (каму);

одолжи́ть кому́-л. миллио́н рубле́й пазы́чыць каму́-не́будзь мільён рублёў;

2. (оказать услугу) уст. услужы́ць (каму), зрабі́ць паслу́гу (ла́ску) (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паві́нен в знач. сказ. до́лжен; обя́зан;

паві́нна быць так — должно́ быть так;

мы паві́нны змага́цца за мір — мы должны́ (обя́заны) боро́ться за мир;

◊ што ві́нен, адда́ць п. — посл. долг платежо́м кра́сен

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отда́ть сов., в разн. знач. адда́ць, мног. пааддава́ць;

отда́ть долг адда́ць доўг;

отда́ть жизнь за свобо́ду и незави́симость Ро́дины адда́ць жыццё за свабо́ду і незале́жнасць Радзі́мы;

отда́ть ребёнка в шко́лу адда́ць дзіця́ ў шко́лу;

ружьё о́тдало в плечо́ стрэ́льба аддала́ ў плячо́;

отда́ть честь воен. адда́ць чэсць;

◊

отда́ть дань адда́ць дані́ну;

отда́ть до́лжное адда́ць нале́жнае;

отда́ть после́дний долг (кому) адда́ць апо́шні доўг (каму);

отда́ть бо́гу ду́шу адда́ць бо́гу душу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́полнить сов.

1. (исполнить) вы́канаць; здзе́йсніць; (сделать — ещё) зрабі́ць;

вы́полнить свой долг вы́канаць свой абавя́зак;

вы́полнить рабо́ту вы́канаць (зрабі́ць) рабо́ту;

2. спец. (наполнить) напо́ўніць;

вы́полнить песко́м вы́боины на доро́ге напо́ўніць пяско́м выбо́іны (калдо́біны) на даро́зе;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гражда́нский

1. грамадзя́нскі;

гражда́нское му́жество грамадзя́нская му́жнасць;

гражда́нская война́ грамадзя́нская вайна́;

гражда́нский долг грамадзя́нскі абавя́зак;

гражда́нский брак грамадзя́нскі шлюб;

гражда́нский ко́декс юр. Грамадзя́нскі ко́дэкс;

гражда́нское пра́во юр. грамадзя́нскае пра́ва;

2. (не военный) цыві́льны;

гражда́нская слу́жба цыві́льная слу́жба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повелева́ть несов., книжн. (кем-, чем-л. управлять) кірава́ць; (командовать) кама́ндаваць; (приказывать) зага́дваць; (заставлять) прымуша́ць (каго); патрабава́ць (ад каго); (обязывать) абавя́зваць (каго); (говорить) гавары́ць, каза́ць (каму);

моя со́весть повелева́ет мне сде́лать э́то маё сумле́нне абавя́звае мяне́ зрабі́ць гэ́та;

так повелева́ет мне долг так ка́жа (гаво́рыць) мне абавя́зак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)