Verbum

эксгума́цыя, -і, ж. (спец.).

Следчае дзеянне, якое заключаецца ў даставанні трупа з месца пахавання для судовамедыцынскай або крыміналістычнай экспертызы.

|| прым. эксгумацы́йны, -ая, -ае.

з-над, прыназ. з Р.

Ужыв. пры абазначэнні прадмета ці месца, зверху або з верхняй часткі якога накіравана дзеянне.

З-над Прыпяці даносілася песня.

спрацава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цу́е; зак.

Зрабіць якое-н. дзеянне, рух.

Міна не спрацавала.

|| незак. спрацо́ўваць, -ае.

|| наз. спрацо́ўванне, -я, н.

турбаэлектрахо́д, -а, М -хо́дзе, мн. -ы, -аў, м.

Судна, на якім электрычны генератар прыводзіцца ў дзеянне паравой ці газавай турбінай.

|| прым. турбаэлектрахо́дны, -ая, -ае.

ме́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

1. Намервацца ажыццявіць якое-н. дзеянне.

М. ўцякаць.

М. стрэльнуць.

2. Імкнуцца заняць якую-н. пасаду (разм.).

М. ў начальнікі.

абло́м, -у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеслова абломваць — абламаць і стан паводле знач. дзеяслова абломвацца, абламацца.

2. Месца, дзе што-н. абламалася.

Палініі аблому.

адключы́ць, -ключу́, -клю́чыш, -клю́чыць; -клю́чаны; зак., што.

Выключыць, спыніць дзеянне чаго-н., раз’яднаўшы з агульнай сістэмай.

А. тэлефон.

А. газ.

|| незак. адключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

табу́, нескл., н.

1. У першабытных народаў: рэлігійная забарона на якое-н. слова, дзеянне, прадмет.

2. перан. Наогул пра што-н. забароненае.

Т. на алкаголь.

антыце́лы, -це́л, адз. антыце́ла, -а, н. (спец.).

Складаныя бялкі — рэчывы, якія ўтвараюцца ў арганізме пры ўвядзенні ў яго чужародных бялкоў, бактэрый і нейтралізуюць іх шкоднае дзеянне.

про́шлы, -ая, -ае.

○

Прошлы час — у граматыцы: форма дзеяслова, якая абазначае дзеянне, што адбывалася да моманту гаворкі пра яго або якога-н. іншага дзеяння ў мінулым.