прыба́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.
1. Паявіцца ў дадатак.
Людзей на вуліцах прыбавілася.
2. Стаць большым.
Дзень прыбавіўся.
П. ў вазе.
|| незак. прыбаўля́цца, -я́ецца.
|| наз. прыбаўле́нне, -я, н.
П. сям’і (пра нараджэнне ў сям’і дзіцяці).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыкупны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які прыкупілі ў дадатак да чаго‑н.; прыкуплены. Прыкупная зямля.
2. Узяты ў прыкуп. Прыкупныя карты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытка́ць, ‑тку, ‑тчэш, ‑тчэ; ‑тчом, ‑тчаце, ‑ткуць; заг. прытчы; зак., што і чаго.
Выткаць яшчэ, у дадатак да ўжо вытканага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аксесуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Прыналежнасць чаго-н., дадатковы прадмет, дадатак, а таксама пабочная з’ява, дэталь, якія дапаўняюць што-н., ствараюць фон для галоўнага.
Модны а. (упрыгажэнне).
2. Дробны прадмет, дэталь сцэнічнага абсталявання (спец.).
|| прым. аксесуа́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пры́куп, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкупляць — прыкупіць.
2. У некаторых картачных гульнях — карты, якія атрымліваюць у дадатак да здадзеных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; пр. прыпраў, ‑прала; зак., што і чаго.
Спрасці яшчэ, у дадатак да спрадзенага. Прыпрасці трохі нітак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыло́ж (прыло́ш) ’абложная зямля’ (іван., ДАБМ). Фанематычны карэлят з рэгулярным чаргаваннем зычнага асновы (магчыма, пад уплывам абло́жны) да незафіксаванага *прыло́г, якое працягвае прасл. *prilogъ < *priložiti < *ložiti, гл. таксама лажы́ць. Рус. дыял. прило́га ’прырэзаны зямельны ўчастак’, стараж.-рус. прило́гъ ’дадатак’ (Сразн., XI ст.), польск. przylóg, przyłóg, przełóg ’цаліна’, славен. prilog, priloga, серб.-харв. прилог, балг. прилог ’дадатак, дабаўка’, ст.-слав. прилогъ ’прыбаўка, прыбаўленне, дадатак’. Гл. таксама Скок, 2, 282; БЕР, 5, 719. Звяртае на сябе ўвагу семантычнае супадзенне з рум. pêrlóg ’аблог’, запазычанае ў сваю чаргу з балг. прелог ’тс’ (БЕР, 6, 94).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напрыпі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.
Прыпісаць у дадатак да чаго‑н. многа каго‑, чаго‑н. Напрыпісваць лішніх працадзён. Напрыпісваць у дом кватарантаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прымалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
Намаляваць у дадатак да ўжо намаляванага. Затым падумаў [Пятруська] крыху, падстругаў аловак і прымаляваў яшчэ чырвоную [зорку] да казырка. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
доверше́ние давяршэ́нне, -ння ср.; завяршэ́нне, -ння ср.;
◊
в доверше́ние всего́ у дада́так да ўсяго́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)