разрыхлі́цца, ‑ліцца; зак.

Стаць рыхлым, разрыхленым. Глеба разрыхлілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́песак, -ску, м.

Асадкавая пясчана-гліністая горная парода, а таксама рыхлая глеба, якая змяшчае ў сабе пясок (пераважна) і гліну.

|| прым. су́пескавы, -ая, -ае і супясча́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драбназём, ‑у, м.

Глеба, якая складаецца з дробных частак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаўрадлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова ўрадлівы. Малаўрадлівая глеба. Малаўрадлівае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салетра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Глеба, насычаная салетрай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесструкту́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пэўнай структуры. Бесструктурная глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буразём, ‑у, м.

Бурая лясная глеба. Буразёмы блізкія да чарназёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырваназём, ‑у, м.

Урадлівая, багатая перагноем жалезістая глеба субтрапічнай зоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзярні́сты, ‑ая, ‑ае.

Густа прарослы карэннем травяністых раслін; задзірванелы. Дзярністая глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камякава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з камякоў; з камякамі. Камякаватая глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)