разба́віцца, ‑віцца; зак.
Разм. Стаць радчэйшым, слабейшым ад дабаўкі вады або іншай вадкасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́плавіцца, ‑віцца; зак.
Вылучыцца ў выніку плаўкі. // Разм. Расплавіцца. [Назар:] — Выплавіліся [падшыпнікі] нашчэнт, Васіль Рыгоравіч. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кучара́віцца, ‑віцца; незак.
Віцца, закручвацца ў кучары (пра валасы). Валасы кучаравіліся з-пад шапкі. Чорны. / Пра пышную зялёную расліннасць. На балоце там і тут кучаравіліся кусты лазы. Мележ. / Пра дым, туман, хмары. Над .. высачэзнымі вежамі-трубамі кучаравіцца рыжы дым. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расста́віцца, ‑віцца; ‑вімся, ‑віцеся, ‑вяцца; зак.
Разм. Стаўшы, размясціцца ў пэўным парадку (пра ўсіх, многіх).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашчаслі́віцца, ‑віцца; безас. зак., каму і без дап.
Тое, што і пашчаслівіць. [Мартыну Рылю] пашчаслівілася настраляць штук пяць [дзікіх качак]. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выкру́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выкруціцца.
2. Разм. пагард. Круціцца; прыхарошвацца. Адэля ў бакоўцы заўзята выкручвалася перад люстэркам. Броўка.
3. Зал. да выкручваць.
•••
Выкручвацца вужом перад кім — а) падманам, хітрасцю старацца выйсці з цяжкага становішча; б) тое, што і віцца вужакай (гл. віцца).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адчака́ніцца, ‑віцца; зак.
1. Стаць гатовым, атрымацца ў выніку чаканні.
2. перан. Выразна вырысавацца. На сцяне адчаканіліся вокны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распла́віцца, ‑віцца; зак.
Пад дзеяннем высокай тэмпературы з цвёрдага зрабіцца вадкім. Трымціць распаленая дымка, Вось-вось расплавіцца пясок. Пысін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вужа́ка, -і, ДМ -жа́цы, мн. -і, -жа́к, ж.
1. Агульная назва паўзуноў з доўгім гнуткім целам без ног; змяя (разм.).
Віцца вужакай (таксама перан.: падлізвацца, падлашчвацца, дабіваючыся чаго-н.).
2. перан. Пра ліхога, каварнага чалавека.
|| прым. вужа́чы, -ая, -ае.
Вужачая скура.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ую́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Невялікая вельмі рухавая рыба з падоўжаным чэрвепадобным целам і дробнай луской.
2. перан. Пра рухавага, жвавага чалавека, звярка або пра праныру, лаўкача.
Віцца ўюном.
Гэты ў. заўсёды выкруціцца.
|| прым. уюно́вы, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)