пашчаслі́віцца, ‑віцца; безас. зак., каму і без дап.
Тое, што і пашчаслівіць. [Мартыну Рылю] пашчаслівілася настраляць штук пяць [дзікіх качак]. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)