Пры́дзіць ’мачыцца (выпускаць мачу)’ (Нас.). Фанематычны варыянт пру́дзіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выдаваць, выпускаць, друкаваць
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Вы́пуск ’дзеянне па дзеяслову выпускаць’ (БРС); ’выган, агароджанае месца для жывёлы’ (Бяльк., ДАБМ, 785; Нікан., Ліс.), вы́пуск ’тс’ (Нікан.), віпуск ’абложная зямля’ (ДАБМ, 858). Рус. дыял. вы́пуск ’выган’, польск. wypusk ’агароджаны выган недалёка ад дома’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпускаць (гл. пускаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пы́рхаць², -аю, -аеш, -ае; незак.
1. 3 шумам выпускаць паветра з ноздраў.
Пырхаюць коні.
2. перан. Смяяцца, утвараючы гукі носам, губамі (разм.).
3. перан. Злавацца, выказваць незадавальненне чым-н. (разм.).
Чаго пырхаеш, чым незадаволены?
|| аднакр. пы́рхнуць, -ну, -неш, -не; -ні́.
|| наз. пы́рханне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лапушы́цца, ‑шыцца; незак.
Разм. Пышна разрастацца, выпускаць многа лісця. Роўнымі зялёнымі барознамі лапушылася бульба. Броўка. Каля абломкаў цагляных сцен пышна лапушылася крапіва. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуся́ціна, ‑ы, ж.
Гусінае мяса як ежа. Уносіцца прапанова забараніць усім выпускаць гусей са свайго двара. Хочаш есці гусяціну, кармі чараду дома. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правіні́цца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
Зрабіць, учыніць якую‑н. правіннасць. Якраз у той дзень, як нам трэба было выпускаць чарговы нумар газеты, Люся правінілася. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
протра́вливать несов.
1. хим., техн. пратра́ўліваць, пратраўля́ць;
протра́вливать ко́жу пратра́ўліваць (пратраўля́ць) ску́ру;
2. (обеззараживать) с.-х. пратру́чваць;
протра́вливать зерно́ формали́ном пратру́чваць збо́жжа фармалі́нам;
3. охотн. упуска́ць, выпуска́ць;
протра́вливать зве́ря упуска́ць (выпуска́ць) зве́ра;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзьмуць, дзьму, дзьмеш, дзьме; -мём, -мяце́, -муць; -мі; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Веяць, гнаць паветра.
Дзьмуў лёгкі ветрык.
2. З сілай выпускаць з рота струмень паветра.
Д. на агонь.
У дудку дзьме хлапчук.
◊
Куды вецер дзьме (разм., неадабр.) — не мець сваёй думкі, прыстасоўвацца да існуючых меркаванняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эмісі́йны 1, ‑ая, ‑ае.
Спец. Звязаны з эмісіяй 1. Эмісійная палітыка. Эмісійны банк (які мае права выпускаць банкноты).
эмісі́йны 2, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які дзейнічае пры дапамозе эмісіі 2. Эмісійны мікраскоп. Эмісійны фотаэлемент.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)