лабіялізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец. Вымавіць (вымаўляць) гукі мовы з лабіялізацыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Вымаўляць у ненаціскных складах замест гукаў «о», «э» гук «а».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

произноси́ть несов.

1. (выговаривать) вымаўля́ць;

произноси́ть гла́сный звук вымаўля́ць гало́сны гук;

пра́вильно произноси́ть слова́ пра́вільна вымаўля́ць сло́вы;

2. (говорить) каза́ць, гавары́ць;

произноси́ть речь гавары́ць прамо́ву;

не произноси́ть ни сло́ва не каза́ць (не гавары́ць) ні сло́ва;

3. (оглашать) абвяшча́ць;

произноси́ть пригово́р абвяшча́ць прысу́д;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́каць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Спец. Вымаўляць у пераднаціскных складах замест гукаў «е» і «я» гук «і».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

Вымаўляць або выконваць што‑н. з якой‑н. інтанацыяй. Правільна інтанаваць. Фальшыва інтанаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шапяля́вы, -ая, -ае.

1. Які вымаўляе свісцячыя гукі (с,

з) падобна да шыпячых (ш, ж).

Шапялявае дзіця.

2. Пра свісцячыя зычныя гукі: які вымаўляецца блізка да шыпячых.

Ш. гук.

Шапялява (прысл.) вымаўляць «с».

|| наз. шапяля́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выгова́ривать несов.

1. (произносить) выгаво́рваць, вымаўля́ць;

2. в др. знач. выгаво́рваць; см. вы́говорить​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

членараздзе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выразна, ясна гучыць (пра гукі мовы, пра мову). Вымаўляць членараздзельныя гукі. // Выразны, зразумелы, ясны. Членараздзельны адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скандзі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што.

1. Выразна выдзяляць пры вымаўленні састаўныя часткі верша (стопы, склады) націскамі, інтанацыяй.

2. Выразна вымаўляць словы, вылучаючы кожны склад.

Увесь стадыён скандзіраваў: «Шай-бу!

Шай-бу!»

|| наз. скандзі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агу́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вымаўляць «агу». Малы задаволена вадзіў чорнымі гузікамі вачэй, агукаў таксама задаволена нешта сабе пад нос. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)