перадаручы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., што і каму.

Даручыць іншаму выкананне таго, што даручана самому.

П. работу намесніку.

|| незак. перадаруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

днява́льны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Радавы салдат сутачнага нарада, які сочыць за падтрыманнем парадку і чысціні і наглядае за маёмасцю.

Выкананне абавязкаў днявальнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэка́нства, ‑а, н.

Выкананне абавязкаў дэкана; пасада дэкана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нявы́кананы, ‑ая, ‑ае.

Такі, выкананне якога не ажыццявілі. Нявыкананы план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпеты́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Папярэдняе выкананне спектакля, якога-н. відовішчнага мерапрыемства ў час іх падрыхтоўкі.

Р. п’есы.

Р. парада.

Генеральная р.

|| прым. рэпетыцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рэпеты́цыя ’развучванне, паўтарэнне або пробнае выкананне драматычнага, музычнага і пад. твора’ (ТСБМ). З рус. репетиция ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фо́ртэ,

Спец.

1. прысл. Моцна, громка, на поўную сілу гуку (пра музычнае, вакальнае выкананне); проціл. піяна.

2. нескл., н. Месца ў музычным творы, якое выконваецца такім чынам, а таксама само такое выкананне.

[Іт. forte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ці, нескл., н.

Спец. Выкананне музычнага твора ўсім саставам аркестра, хору.

[Ад іт. tutti (мн.) — усе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таленаві́ты, -ая, -ае.

1. Які мае талент (у 1 знач.).

Т. матэматык.

Таленавітая артыстка.

2. Які зроблены, выкананы з праяўленнем таленту.

Таленавітае выкананне твора.

|| наз. таленаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безадкла́дны, ‑ая, ‑ае.

Такі, выкананне, ажыццяўленне якога не церпіць адкладу. Безадкладная задача.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)