нармірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нарміраваць.

2. у знач. прым. Вызначаны нормай, які адпавядае нормам. Нарміраваны працоўны дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адме́тнасць, ‑і, ж.

Якасць адметнага; характэрнасць. У гэтым лісце [Багдановіча], асабліва ў яго канцоўцы, сапраўды добра вызначаны асноўныя вартасці паэтычнай адметнасці Купалы. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предвосхищённый прадугада́ны; апярэ́джаны; вы́значаны напе́рад; зро́блены ране́й (за каго-небудзь); см. предвосхити́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предначе́ртанный высок.

1. прадвы́значаны; вы́значаны (напе́рад); прадпі́саны; ука́заны;

2. наканава́ны; см. предначерта́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предрешённый

1. прадрашо́ны, вы́рашаны (напе́рад);

2. прадвы́значаны; вы́значаны (напе́рад); абумо́ўлены; см. предреши́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наче́ртанный уст.

1. накрэ́слены; (написанный) напі́саны;

2. перен. накрэ́слены, напі́саны; вы́значаны, прадка́заны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зада́дзены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад задаць (у 1–3 знач.).

2. у знач. прым. Загадзя вызначаны, зараней устаноўлены. Самалёт лёг на зададзены курс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

створ, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Частка прасторы, абмежаваная стойкамі, перакладзінамі і пад.

С. футбольных варот.

2. Тое, што і створка.

3. Размяшчэнне двух прадметаў на адной лініі з вокам назіральніка, а таксама напрамак, вызначаны сумяшчэннем такіх прадметаў (спец.).

|| прым. ство́рны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Няўро́чны (няурочный) ’незвычайны’ (Яруш.). Гл. уро́чны, сярод значэнняў якога ’схільны да ўрокаў’ (гл. няўрокам) і ’пэўны, дамоўлены, вызначаны’ (гл. рэкнуць, рэкці).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэві́зскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да рэвізіі (у 3 знач.); вызначаны, устаноўлены ў выніку рэвізіі (у 3 знач.). Рэвізскі спіс. Рэвізская душа.

•••

Рэвізская сказка (гіст.) гл. сказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)