зарэ́заць сов.

1. в разн. знач. заре́зать; (на мясо — ещё) заби́ть, уби́ть;

з. ку́рыцу — заре́зать ку́рицу;

воўк ~заў казу́волк заре́зал козу́;

з. кні́гу — заре́зать кни́гу;

2. (сделать надрез для выемки) надре́зать; (пилой) надпили́ть, запили́ть;

з. ву́гал — запили́ть у́гол;

з. без нажа́ — заре́зать без ножа́;

хоць зарэ́ж — хоть заре́жь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Туркі́-баркі́ — пра вялікі шлях, вялікую адлегласць (Нар. лекс., Вушац. сл., Рэг. сл. Віц.): туркі́‑баркі́ выхадзілі і нічога не знайшлі (Гіл.), туркі́ ‘тс’ (дзісн., Бел. дыял. 3), туркі́‑буркі́ ‘тс’: туркі́‑буркі́ прайшла, а дом найшла (брасл., Ліцв.), сюды ж ту́ркі‑ба‑ту́ркі ‘тс’: ту́ркі‑бату́ркі прайшоў і нічога не знайшоў (пра грыбы) (глыб., Бабін, вусн. паведамл.), з турко́ў барко́ў ‘невядома адкуль’ (полац., Волк.). Сюды ж арэальна блізкае рус. пск. вы́ходить турки́ и борки́ ‘многа хадзіць па лясах, па палях’. Параўн. польск. Turki Mazurki obejść — абысці частку свету (Варш. сл.). Рыфмаванае спалучэнне, у скарочаным варыянце толькі туркі́. Няясна. Польскае спалучэнне падаецца пад Turek ‘турак’, у мн. л. Turcy, аналагічна рус. ту́рка ‘Турэччына’: я поеду в дальню турку (СРНГ), тады ту́ркі ‘тс’, што магло ўспрымацца як ‘далёкая краіна’, а другія часткі — або як бары́ (гл. бор, баро́к) ці ўласныя назвы. Канцавы націск у часткі першых слоў не выключае сувязь з туро́к2 ‘закавулак’ (гл.). Беразовіч (Язык и традиционная культура, 172) звязвае з *turiti «с семантикой толчка, касания» і варыянтнай агаласоўкай тур‑/тыр‑, параўн. рус. дыял. на закатурках ‘у баку ад чаго-небудзь’, бутырки ‘сялянскі двор па-за сялом’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

марскі́ в разн. знач. морско́й;

а́я вада́ — морска́я вода́;

а́я трава́ — морска́я трава́;

м. флот — морско́й флот;

а́я пяхо́та — морска́я пехо́та;

м. клі́мат — морско́й кли́мат;

м. ву́зел — морско́й у́зел;

а́я капу́ста — морска́я капу́ста;

а́я зо́рказоол. морска́я звезда́;

м. леў — морско́й лев;

а́я мі́ля — морска́я ми́ля;

а́я хваро́ба — морска́я боле́знь;

м. воўк — морско́й волк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабы́ла ж. кобы́ла;

прышы́й ~ле хвост — прише́й кобы́ле хвост;

я не я, і к. не мая́!погов. я не я, и ло́шадь не моя́!;

ко́жны цыга́н сваю́ кабы́лу хва́ліцьпосл. всяк кули́к своё боло́то хва́лит;

пашкадава́ў воўк ~лу, пакі́нуў хвост ды гры́вупогов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост да гри́ву;

зажада́лася ~ле во́цатупогов. захоте́лось неве́сть чего́, захоте́лось пти́чьего молока́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бі́ты

1. в разн. знач. би́тый; (наказанный поркой — ещё) се́ченный, по́ротый; (в картах — ещё) покры́тый;

2. (о дороге) обка́танный, ука́танный, то́рный; гла́дкий;

~тае по́лешахм. би́тое по́ле;

б. шлях — пряма́я доро́га;

ка́рта бі́та — ка́рта би́та;

б. воўк — тра́вленый (ста́рый) волк;

за аднаго́ ~тага двух нябі́тых даю́цьпосл. за одного́ би́того двух неби́тых даю́т;

~таму не спі́ццапогов. би́тому не спи́тся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

любі́ць несов., в разн. знач. люби́ть; (быть расположенным — ещё) жа́ловать;

л. радзі́му — люби́ть ро́дину;

л. пра́цу — люби́ть труд;

л. дзяўчы́ну — люби́ть де́вушку;

л. сям’ю́ — люби́ть семью́;

л. пагавары́ць — люби́ть поговори́ть;

кве́ткі лю́бяць святло́ — цветы́ лю́бят свет;

нача́льства яго́ не ве́льмі лю́біць — нача́льство его́ не о́чень жа́лует;

хто каго́ лю́біць, той таго́ чу́біцьпосл. ми́лые браня́тся — то́лько те́шатся;

воўк саба́кі не баі́цца, але звя́гі не лю́біцьпосл. волк соба́ки не бо́ится, но ла́я не лю́бит;

лю́біш ката́цца, любі́ і са́начкі вазі́цьпосл. лю́бишь ката́ться, люби́ и са́ночки вози́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знаць I

1. несов., см. ве́даць;

2. несов. (в лицо) знать;

3. нареч. заме́тно, ви́дно;

з. па сляда́х, што тут прайшо́ў воўк — ви́дно по следа́м, что здесь прошёл волк;

нічо́га не з. — ничего́ не заме́тно;

даць аб сабе́ з. — дать о себе́ знать;

з. ме́ру — знать ме́ру;

з. сваё ме́сца — знать своё ме́сто;

з. не зна́ю — знать не зна́ю;

як зна́еш — как зна́ешь;

не з. спако́ю — не знать поко́я;

з. назубо́к — знать назубо́к;

знай на́шых — знай на́ших;

і го́ра не з. — и го́ря не знать

знаць II ж., ист. знать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашкадава́ць сов.

1. пожале́ть;

п. гро́шай — пожале́ть де́нег;

2. (чаго, аб чым) пожале́ть, посе́товать (о чём);

п. міну́лага — пожале́ть (посе́товать) о проше́дшем;

ён ~ва́ў, што не зрабі́ў гэ́тага — он пожале́л, что не сде́лал э́того;

3. пожале́ть, побере́чь;

п. старо́га — пожале́ть (побере́чь) старика́;

4. (сжалиться) пощади́ть, пожале́ть;

5. приласка́ть;

п. дзіця́ — приласка́ть ребёнка;

6. в сочетании с инф. переводится безл. конструкцией ста́ло жа́лко (жаль);

я ~ва́ла будзі́ць яго́ — мне ста́ло жа́лко (жаль) буди́ть его́;

а́ў воўк кабы́лу, пакі́нуў хвост ды гры́вупогов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост и гри́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шку́ра ж., в разн. знач. шку́ра;

быць у (чыёй) ~ры — быть в (чьей) шку́ре;

воўк у аве́чай ~рыволк в ове́чьей шку́ре;

дзялі́ць ~ру незабі́тага мядзве́дзя — дели́ть шку́ру неуби́того медве́дя;

драць ~ру — (з каго) драть шку́ру (с кого);

драць сем шкур — драть семь шкур;

спусці́ць (злупі́ць) ~ру — (з каго) спусти́ть (содра́ть) шку́ру (с кого);

дрыжа́ць за сваю́ ~ру — дрожа́ть за свою́ шку́ру;

ратава́ць сваю́ ~ру — спаса́ть свою́ шку́ру;

пусці́цца ў саба́чую ~ру — потеря́ть со́весть;

ш. бараба́нная — шку́ра бараба́нная;

з аднаго́ вала́ дзвюх шкур не дзяру́цьпогов. с одного́ вола́ двух шкур не деру́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакі́нуць сов.

1. в разн. знач. поки́нуть, оста́вить;

на каго́ ты нас ~нуў? — на кого́ ты нас поки́нул (оста́вил)?;

п. ро́дны го́рад — поки́нуть (оста́вить) родно́й го́род;

ён не ~нуў тава́рыша ў бядзе́ — он не поки́нул (не оста́вил) това́рища в беде́;

п. рабо́ту — оста́вить рабо́ту;

п. на за́ўтра — оста́вить на за́втра;

п. сцэ́ну — поки́нуть (оста́вить) сце́ну;

п. запі́ску — оста́вить запи́ску;

яго́ ~нулі на ране́йшай паса́дзе — его́ оста́вили на пре́жней до́лжности;

2. (перестать) бро́сить;

п. куры́ць — бро́сить кури́ть;

ка́меня на ка́мені не п. — ка́мня на ка́мне не оста́вить;

п. з но́сам — оста́вить с но́сом;

п. у ду́рнях — оста́вить в дурака́х;

пашкадава́ў воўк кабы́лу, ~нуў хвост ды гры́вупогов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост да гри́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)