бро́нзавы в разн. знач. бро́нзовый;

б. бюст — бро́нзовый бюст;

б. зага́р — бро́нзовый зага́р;

○ б. век — археол. бро́нзовый век;

~вая хваро́ба — мед. бро́нзовая боле́знь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стаго́ддзе ср.

1. (промежуток времени) век м., столе́тие;

міну́лае с. — мину́вший век, мину́вшее столе́тие;

2. (годовщина) столе́тие;

◊ у глыбіні́ ~дзяў — в глубине́ веко́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

просвеще́ние ср. асве́та, -ты ж.; (образование) адука́цыя, -цыі ж.;

наро́дное просвеще́ние наро́дная асве́та;

Министе́рство просвеще́ния Міністэ́рства асве́ты;

эпо́ха (век) просвеще́ния ист. эпо́ха (век) асве́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спако́н,

У выразе: спакон вякоў (веку) гл. век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азгле́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і асклелы. // перан. Агідны, паскудны. Той век нам спадчыну пакінуў, Азглелы век, струхлелы свет, Мяжой цераз усю краіну Нядоля праарала след. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неаліты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да неаліту. Неалітычны век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́смас, -у, м.

1. Сусвет (Сонечная сістэма, зоркі, галактыкі і пад.).

2. Прастора, якая распасціраецца за межамі зямной атмасферы на вышыні, большай за 100 км.

Палёт у к.

Асваенне космасу.

|| прым. касмі́чны, -ая, -ае.

К. карабель.

К. палёт.

Касмічныя прамяні.

К. век.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Скаршэ́ніцца, скаршне́ць ‘састарыцца, здрахлець’ (ігн., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка выводзяць з літ. káršti ‘дажываць свой век’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́зраст узро́ст, -ту м., век, род. ве́ку м.;

зре́лый во́зраст ста́лы ўзрост (век);

одного́ во́зраста аднаго́ ўзро́сту (ве́ку), адны́х гадо́ў;

вы́йти из во́зраста вы́йсці з узро́сту (гадо́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мафусаі́лаў, ‑лава.

У выразах: мафусаілаў век; мафусаілавы гады — пра даўгалецце, глыбокую старасць.

[Ад імя біблейскага патрыярха Мафусаіла, які пражыў нібыта 969 год.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)