Verbum

гарэ́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Прыстасаванне для спальвання гаручай вадкасці, газу.

Пліта на чатыры гарэлкі.

|| прым. гарэ́лачны, -ая, -ае.

набра́клы, -ая, -ае.

1. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці.

Набраклыя дзверы.

2. Тое, што і набухлы (у 1 і 3 знач.).

суспе́нзіі, -ій, адз. суспе́нзія, -і, ж. (спец.).

Вадкасці, у якіх дробныя часцінкі цвёрдага рэчыва знаходзяцца ў завіслым стане; завісь.

|| прым. суспензі́йны, -ая, -ае.

бу́рбалка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Паветраны шарык у вадзе або іншай вадкасці.

◊

Пускаць бурбалкі (разм.) — тануць, тапіцца, гінуць у вадзе.

ва́дкі, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў стане вадкасці, здольны цячы.

Вадкія рэчывы (у адрозненне ад цвёрдых і газападобных). Вадкае паліва.

|| наз. ва́дкасць, -і, ж.

літр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адзінка вымярэння аб’ёму і ёмістасці, роўная 1000 см³, а таксама колькасць вадкасці такога аб’ёму.

|| прым. літро́вы, -ая, -ае.

малалітра́жны, -ая, -ае.

1. Які мае невялікі літраж, змяшчае мала вадкасці.

М. бак.

2. 3 цыліндрамі невялікага літражу, які расходуе мала гаручага.

М. аўтамабіль.

цадзі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Кавалак палатна, марлі і пад. або іншае прыстасаванне для працэджвання малака ці якой-н. вадкасці.