тэатра́л, ‑а,
Аматар тэатра; часты наведвальнік тэатра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэатра́л, ‑а,
Аматар тэатра; часты наведвальнік тэатра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хіто́н, ‑а,
1. Мужчынскае і жаночае адзенне старажытных грэкаў — доўгая і шырокая сарочка часцей без рукавоў, якая падпяразвалася з напускам.
2. Касцюм танцоўшчыцы класічнага
[Грэч. chitōn.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уверцю́ра, ‑ы,
1. Музычны уступ да оперы,
2. Невялікі музычны твор у форме санаты.
[Фр. ouverture ад ouvrir — адкрываць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гірля́нда, ‑ы,
Кветкі і зеляніна, сплеценыя ў выглядзе шырокай істужкі.
[Іт. ghirlanda.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бале́т, ‑а,
1. Від тэатральнага мастацтва, у якім драматургічная задума раскрываецца ў танцавальна-музычных вобразах.
2. Спектакль на пэўны сюжэт, змест якога даносіцца сродкамі танца, мімікі і музыкі.
3. Калектыў артыстаў, якія выконваюць балет.
•••
[Фр. ballet.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́чар, ‑а;
1. Час сутак ад канца дня да надыходу ночы.
2. Грамадскі вячэрні сход, прысвечаны якой‑н. лаце, падзеі і пад.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэа́тр, ‑а,
1. Род мастацтва, у якім жыццё адлюстроўваецца праз драматычнае дзеянне, ажыццёўленае акцёрамі перад гледачом.
2. Установа, арганізацыя, якая мае пэўны састаў артыстаў і ставіць спектаклі.
3. Будынак са сцэнай і залай для гледачоў, дзе адбываецца тэатральны паказ, а таксама сам паказ, спектакль.
4.
5.
•••
[Ад грэч. théatron — месца для відовішча; відовішча.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)