трансля́тар, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трансля́тар, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мо́лат, -а,
1. Вялікі цяжкі малаток для ручной коўкі, драбнення камення
2. Механічная прылада для апрацоўкі металаў пры дапамозе ціску.
3. Спартыўная прылада для кідання: металічнае ядро з тросам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
геліёграф, ‑а,
1. Тэлескоп з фотаапаратам, прызначаны для фатаграфавання Сонца.
2.
3.
[Ад грэч. hēlios — сонца і gráphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то́рмаз, -а і -у,
1. -а. Прыстасаванне для спынення або запавольвання руху машыны, цягніка
2. -у,
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сто́пар, ‑а,
1. Прыстасаванне для фіксацыі рухомых частак механізма ў пэўным становішчы.
2. Прыстасаванне для ўтрымання якарнага ланцуга, троса на судне.
3. Механізм для закрывання клапана ў сталеразліўных каўшах.
[Англ. stopper — корак, затычка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Таксі́ ’аўтамабіль, прызначаны для перавозкі пасажыраў або грузаў з аплатай па таксометру’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
то́рмоз
автомати́ческий то́рмоз
то́рмоз разви́тия чего́-л. то́рмаз развіцця́ чаго́-не́будзь;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
францу́зскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Францыі, французаў, які належыць, уласцівы ім.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ручны́, -а́я, -о́е.
1.
2. Прызначаны, прыстасаваны для рук.
3. Які робіцца рукамі; які прыводзіцца ў дзеянне рукамі.
4. Пра работу, падлікі: не
5. Пра звера, птушку: прыручаны, які прывык да чалавека.
Ручны продаж —
1) гандаль з рук;
2) у аптэцы: продаж без рэцэптаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запо́р 1, ‑а,
Прыстасаванне, якое служыць для запірання дзвярэй, варот і пад.
запо́р 2, ‑у,
Працяглая затрымка стулу або сістэматычнае няпоўнае апаражненне кішэчніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)