Пату́піць, патупі́ць ’апусціць уніз (вочы, галаву)’ (ТСБМ, бялын., Янк. Мат.). Рус. поту́пить (взор) ’тс’. Усх.-бел. — руская ізалекса. Да тупы́ (гл.); пату́піць — г. зн. ’нібы прытупіць погляд’ (Фасмер, 3, 346).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
склони́ть сов.
1. схілі́ць, мног. пасхіля́ць, нахілі́ць, мног. панахіля́ць, пахілі́ць; (нагнуть) нагну́ць, мног. панагіна́ць; (опустить, спустить) апусці́ць, мног. паапуска́ць, спусці́ць, мног. паспуска́ць;
склони́ть го́лову схілі́ць (нахілі́ць, пахілі́ць, апусці́ць) галаву́;
склони́ть ве́тку нахілі́ць (нагну́ць) галі́нку;
склони́ть знамёна апусці́ць (спусці́ць) сцягі́;
2. перен. (убедить) схілі́ць, угавары́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
акуну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.
Апусціць у вадкасць на кароткі час.
А. у ваду галаву.
|| незак. акуна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| звар. акуну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся; незак. акуна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
што́ра, -ы, мн. -ы, штор, ж.
Заслона на акно, якую можна падымаць, апускаць або рассоўваць у бакі.
Апусціць, падняць шторы.
Рассунуць шторы.
|| памянш. што́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
|| прым. што́равы, -ая, -ае і што́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Звесіць, нахіліць, апусціць усё, многае. Пазвешваць галовы. □ [Бярозы] пазвешвалі над дарогай рэдкія сіваватыя косы. Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паве́ка, ‑а, н.
Рухомая складка скуры, якая прыкрывае вока. Апусціць павекі. □ Іван Паўлавіч падняў вочы з-пад тоўстых прыпухлых павек. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прызямлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Апусціць на зямлю (лятальны апарат). Перамагаючы боль у вачах, Карніенка удала прызямліў самалёт. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перпендыкуля́р, ‑а, м.
Прамая лінія, якая перасякае другую прамую пад вуглом 90°. Правесці перпендыкуляр праз сярэдзіну адрэзка. Апусціць перпендыкуляр на плоскасць.
[Ад лац. perpendicularis — адвесны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апушчэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводл. дзеясл. апускаць — апусціць (у 1, 2, 4, 5 і 6 знач.) і апускацца — апусціцца (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адкаса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Адвярнуць, апусціць што‑н. закасанае. Выйшаў Грыша на грудок, абцёр з ног гразь, адкасаў калашыны. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)