адпілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.

Адрэзаць пілою. Адпілаваць канец бервяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адразны́, -а́я, -о́е.

1. Такі, які трэба і можна адрэзаць.

А. талон.

2. Не суцэльны, з прышытай часткай.

Сукенка з адразным станікам.

3. Прызначаны для адразання.

А. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрэ́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адрэзваць — адрэзаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Аддзяліць, адрэзаць чым‑н. тупым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абяскры́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

1. Адарваць, адрэзаць крылы, пазбавіць магчымасці лятаць.

2. перан. Пазбавіць творчых сіл, натхнення.

А. дух паэта.

|| незак. абяскры́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адраза́ць несов., в разн. знач. отреза́ть; (пилой — ещё) отпи́ливать; см. адрэ́заць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрэ́заны отре́занный; отпи́ленный; см. адрэ́заць 1;

◊ а. кусо́к, ~ная лу́ста — отре́занный ломо́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адстры́гчы, ‑стрыгу, ‑стрыжэш, ‑стрыжэ; ‑стрыжом, ‑стрыжаце, ‑стрыгуць; зак., што.

Адрэзаць нажніцамі. Адстрыгчы бараду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрэ́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адрэзаць.

•••

Адрэзаная скіба (луста), адрэзаны кавалак гл. скіба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адвільге́паць ’адрэзаць вялікі кавалак’, адвільгепаны ’адрэзаны (кус)’ (Яўс.). Кантамінацыйнае ўтварэнне на аснове адгепаць і, магчыма, адвавуліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)