Verbum

крыты́чны¹, -ая, -ае.

1. Які заключае ў сабе крытыку (у 1, 2 знач.).

Крытычныя заўвагі.

К. матэрыял.

2. Здольны адносіцца да каго-, чаго-н. крытычна, з крытыкай (у 1 знач.).

К. розум.

Адносіцца крытычна (прысл.) да прапаноў.

|| наз. крыты́чнасць, -і, ж.

духо́ўны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да ўнутранага, псіхічнага жыцця чалавека, да духу (у 1 знач.).

Рост духоўных інтарэсаў.

Духоўная блізкасць.

2. Царкоўны, які адносіцца да рэлігіі, духавенства.

Духоўная асоба.

Духоўнае званне.

○

Духоўны айцец — святар, які спавядае каго-н. пастаянна.

ашча́длівы, -ая, -ае.

Які ашчадна адносіцца да маёмасці; эканомны, беражлівы.

А. гаспадар.

|| наз. ашча́длівасць, -і, ж.

банда́рны, -ая, -ае.

Які адносіцца да вырабу драўлянага посуду (бочак, дзежак, цэбраў і пад.).

Бандарная майстэрня.

складаназале́жны, -ая, -ае.

У граматыцы: які адносіцца да пабудовы складаных сказаў па спосабе падпарадкавання.

С. сказ.

складаназлу́чаны, -ая, -ае.

У граматыцы: які адносіцца да пабудовы складаных сказаў па спосабе злучэння.

С. сказ.

ненаві́дзець, -джу, -дзіш, -дзіць; незак., каго-што.

Адносіцца з нянавісцю да каго-, чаго-н.

Н. ворага.

непачці́вы, -ая, -ае.

Які адносіцца да людзей без павагі; недалікатны.

Н. мужчына.

|| наз. непачці́васць, -і, ж.

нядба́йны, -ая, -ае.

Які абыякава адносіцца да сваіх абавязкаў; лянівы.

Н. гаспадар.

|| наз. нядба́йнасць, -і, ж.