непаслушэ́нства, ‑а, н.
Нежаданне або адмаўленне слухацца, слухаць каго‑н. Непаслушэнства дзяцей. □ Непаслушэнства ўнука, а тым больш заступніцтва за яго чужога чалавека, зусім раззлавалі гаспадыню. Пальчэўскі. // Адмаўленне падпарадкавацца каму‑н. Клямт адчуваў, як сярод.. [салдат] пашыраецца дух непаслушэнства і абыякавасці да начальства. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мадэрні́зм, -у, м.
Агульная назва розных кірункаў у мастацтве канца 19 — пачатку 20 ст., якія абвясцілі разрыў з рэалізмам, адмаўленне ад старых форм і пошук новых эстэтычных прынцыпаў.
|| прым. мадэрні́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэманстраты́ўны, -ая, -ае.
1. Які ўчыняецца з мэтай дэманстрацыі (у 5 знач.).
Дэманстратыўнае адмаўленне ад дзяжурства.
Дэманстратыўна (прысл.) пакінуць сход.
2. Які з’яўляецца тактычнай дэманстрацыяй (у 4 знач.) з мэтай заблытаць праціўніка.
Д. манеўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ненападзе́нне, ‑я, н.
Адмаўленне дагаворных бакоў ад якіх‑н. варожых дзеянняў у адносінах паміж сабой. Пакт аб ненападзенні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самапацясне́нне, ‑я, н.
Добраахвотнае адмаўленне ад карыстання часткай жылой плошчы, у выніку чаго ствараецца магчымасць усялення дадатковых жыльцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адрачэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адрачыся.
2. Афіцыйны дакумент пра адмаўленне ад сваіх правоў. Падпісаць адрачэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непадпара́дкаванне, ‑я, н.
Адмаўленне або нежаданне падпарадкавацца каму‑, чаму‑н. [Ляшчэня] абвінаваціў Паходню ў непадпарадкаванні дырэктывам, у парушэнні дзяржаўнай дысцыпліны. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэсегрэга́цыя, ‑і, ж.
Адмена сегрэгацыі, адмаўленне ад палітыкі сегрэгацыі (у 1 знач.), ліквідацыя заканадаўства, якое падзяляе насельніцтва паводле расавых адзнак.
[Ад лац. de... і segregatio — аддзяленне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаўшчыльне́нне, ‑я, н.
Добраахвотнае адмаўленне ад карыстання часткай сваёй жылой плошчы, у выніку чаго ствараецца магчымасць для ўсялення іншых; самапацясненне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сацыя́л-зго́дніцтва, ‑а, н.
У рабочым руху — адмаўленне ад класавай барацьбы, прымірэнчыя адносіны да варожага лагера, змова з класавым ворагам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)