Verbum

Вагаві́ты ’які мае значную вагу’ (КТС): «малы нарадзіўся здаровы і вагавіты». Да вага.

Ваго́мы ’які мае вагу, важкасць’ (КТС). Да вага. Магчыма, калька з рус. весомый.

Валапа́с ’пастух, які пасе валоў’ (Некр.). Словаскладанне: вол і пасвіць. Параўн. валавод, абармот.

Вары́х! ’выклічнік, які выражае хуткае раскачванне’ (Гарэц.). Утварэнне на базе дзеяслова вары́ха́ць (гл.).

Віньетыст ’чалавек, які робіць віньеткі’ (КТС). Утворана ад віньетка (гл.) і суф. ‑іст.

Віту́шнік ’чалавек, які ходзіць у лапцях з «вітушкамі»’ (Шат.). Да вітушкі ’аборы’ (гл.).

◎ Кні́пель ’падгерац, жалезны крук, які прыцягвае шворан да трайні’ (Нар. словатв.). Гл. кнібель.

◎ Кру́пчык ’цвёрды камячок гліны, які пры апрацоўцы цяжка размінаць’ (Нар. словатв.). Гл. крупы.

◎ Кушлякі́ ’пушок, які аддзяляецца ў працэсе ткання’ (Влад.). Першапачаткова ^пашлякі. Да кашлаты (гл.).

Лузонік ’арэх, які сам вывальваецца з шапачкі’ (Янк. 1). Да луза́н, лузга́н (гл.).