Verbum

по́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Заслона, якая закрывае ложак, а таксама любая заслона.

Завесіць полагам калыску.

П. хмар (перан.).

го́ман, -у, м.

1. Гучная невыразная гаворка некалькіх чалавек.

На вуліцы стаяў г.

2. перан. Шум, гул, гудзенне.

Птушыны г.

грызня́, -і́, ж.

1. Бойка паміж жывёламі.

Г. сабак.

2. перан. Жорсткая сварка, спрэчка.

Кожны вечар у хаце пачыналася г.

душы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Той, хто душыць фізічна, сціскаючы горла; забойца.

2. перан. Рэакцыянер, цемрашал.

Д. асветы.

дыяметра́льны, -ая, -ае.

1. гл. дыяметр.

2. Поўны, крайні (перан.).

Дыяметральная супрацьлегласць.

Характары дыяметральна (прысл.) адрозныя.

|| наз. дыяметра́льнасць, -і, ж.

жамчу́жны, -ая, -ае.

1. гл. жэмчуг.

2. перан. Падобны на жэмчуг, жамчужыну сваім выглядам, бляскам, белізною.

Жамчужнае ззянне.

Жамчужныя зубы.

жыццядзе́йны, -ая, -ае.

1. Здольны выконваць жыццёвыя функцыі.

Ж. орган.

2. перан. Дзейны, энергічны.

Ж. розум.

|| наз. жыццядзе́йнасць, -і, ж.

ванітава́ць, -ту́е; безас., незак. (разм.).

Пра стан моташнасці, рвоты.

Мяне ванітавала.

Ванітуе ад яго слоў (перан.).

|| наз. ванітава́нне, -я, н.

ве́янне, -я, н.

1. гл. веяць.

2. перан. З’яўленне новых думак, ідэй у разумовым жыцці грамадства.

Новае в. ў гісторыі.

вы́спець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пее; зак.

Паспець, стаць спелым.

Садавіна выспела.

Выспеў план (перан.).

|| незак. выспява́ць, -а́е.