Verbum

захвалява́цца, -лю́юся, -лю́ешся, -лю́ецца; -лю́йся; зак.

1. Пачаць хвалявацца.

Мора захвалявалася.

Натоўп захваляваўся.

2. Адчуць унутраны неспакой (перан.).

Дзяўчынка захвалявалася.

каніба́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Людаед (кніжн.).

2. перан. Жорсткі, люты чалавек.

|| прым. каніба́льскі, -ая, -ае.

Канібальскія норавы.

касця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і шкілет.

2. перан. Асноўная, важная частка чаго-н.

К. арганізацыі.

згра́я, -і, мн. -і, -яў, ж. (разм.).

1. Гайня сабак, ваўкоў і пад.

2. перан. Банда, шайка (пагард.).

Зладзейская з.

здыха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Паміраць (пра жывёлу і, груба, пра чалавека).

З. ад нуды (перан.: вельмі нудзіцца, сумаваць; разм.).

і́рад, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Імя вельмі жорсткага цара Іўдзеі.

2. перан. Мучыцель, кат.

Фашысцкія ірады.

калы́м, -у, м.

1. У некаторых народаў Усходу: выкуп за нявесту.

2. перан. Пабочны заробак (разм.).

|| прым. калы́мны, -ая, -ае.

вы́спець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пее; зак.

Паспець, стаць спелым.

Садавіна выспела.

Выспеў план (перан.).

|| незак. выспява́ць, -а́е.

ванітава́ць, -ту́е; безас., незак. (разм.).

Пра стан моташнасці, рвоты.

Мяне ванітавала.

Ванітуе ад яго слоў (перан.).

|| наз. ванітава́нне, -я, н.

ве́янне, -я, н.

1. гл. веяць.

2. перан. З’яўленне новых думак, ідэй у разумовым жыцці грамадства.

Новае в. ў гісторыі.