вадзі́ць, ваджу́, во́дзіш, во́дзіць; незак.
1. Тое, што і весці ў 1, 2 і 4 знач. (але абазначае дзеянне, што адбываецца не ў адзін час, не за адзін прыём або не ў адным напрамку).
В. дзяцей гуляць.
В. войскі ў бой.
В. смыкам па струнах.
В. машыну.
2. што з кім. Падтрымліваць (знаёмства, дружбу).
3. пераважна безас., каго-што. Хістаць у бакі, заносіць пры хадзьбе, яздзе.
Машыну пачало в. па слізкай дарозе.
4. Кіраваць гульнямі, танцамі.
|| наз. ваджэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́ра, -ы, мн. -ы, мер, ж.
1. Адзінка вымярэння.
М. даўжыні.
М. вагі.
2. Велічыня, ступень чаго-н.
3. Дзеянне або сукупнасць дзеянняў, сродкаў для ажыццяўлення чаго-н.
Прыняць рашучыя меры.
Меры сацыяльнай асцярогі.
◊
Знаць меру — праяўляць умеранасць у чым-н.
У меру —
1) дастаткова, 2) якраз столькі, колькі і трэба.
У адной меры — такі самы, як і быў раней, без змен.
Па меры чаго, прыназ. з Р — у адпаведнасці з чым-н., супадаючы з чым-н.
Па меры сіл.
Па меры магчымасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыкла́сціся, -ладу́ся, -ладзе́шся, -ладзе́цца; -ладзёмся, -ладзяце́ся, -ладу́цца; -ла́ўся, -ла́лася; -ладзі́ся; зак.
1. Наблізіць ушчыльную да чаго-н. (вуха ці вока), каб пачуць, разгледзець што-н.
П. вухам да шчыліны.
2. Прыціснуўшыся шчакой да ружэйнай ложы, прыцэліцца.
П. і выстраліць.
3. да чаго. Накіраваць дзеянне, сілы на што-н. (разм.).
Добра п. да пілы.
|| незак. прыклада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыкла́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Прыкладвацца да чаркі (перан.: выпіваць; у 2 знач.; разм.).
|| наз. прыклада́нне, -я, н. і прыкла́дванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падру́бліванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрубліваць 1 — падрубіць 1.
падру́бліванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрубліваць 2 — падрубіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падто́чванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падточваць 1 — падтачыць 1.
падто́чванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падточваць 2 — падтачыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падчэ́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчэсваць 1 — падчасаць 1.
падчэ́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчэсваць 2 — падчасаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прачэ́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачэсваць 1 — прачасаць 1.
прачэ́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачэсваць 2 — прачасаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыстро́йванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыстройваць 1 — прыстроіць 1.
прыстро́йванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыстройваць 2 — прыстроіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыто́чванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыточваць 1 — прытачыць 1.
прыто́чванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыточваць 2 — прытачыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытуха́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прытухаць 1 — прытухнуць 1.
прытуха́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прытухаць 2 — прытухнуць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)