вадзі́ць, ваджу́, во́дзіш, во́дзіць; незак.
1. Тое, што і весці ў 1, 2 і 4 знач. (але абазначае дзеянне, што адбываецца не ў адзін час, не за адзін прыём або не ў адным напрамку).
В. дзяцей гуляць.
В. войскі ў бой.
В. смыкам па струнах.
В. машыну.
2. што з кім. Падтрымліваць (знаёмства, дружбу).
3. пераважна безас., каго-што. Хістаць у бакі, заносіць пры хадзьбе, яздзе.
Машыну пачало в. па слізкай дарозе.
4. Кіраваць гульнямі, танцамі.
|| наз. ваджэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыкла́сціся, -ладу́ся, -ладзе́шся, -ладзе́цца; -ладзёмся, -ладзяце́ся, -ладу́цца; -ла́ўся, -ла́лася; -ладзі́ся; зак.
1. Наблізіць ушчыльную да чаго-н. (вуха ці вока), каб пачуць, разгледзець што-н.
П. вухам да шчыліны.
2. Прыціснуўшыся шчакой да ружэйнай ложы, прыцэліцца.
П. і выстраліць.
3. да чаго. Накіраваць дзеянне, сілы на што-н. (разм.).
Добра п. да пілы.
|| незак. прыклада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыкла́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Прыкладвацца да чаркі (перан.: выпіваць; у 2 знач.; разм.).
|| наз. прыклада́нне, -я, н. і прыкла́дванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́ра, -ы, мн. -ы, мер, ж.
1. Адзінка вымярэння.
М. даўжыні.
М. вагі.
2. Велічыня, ступень чаго-н.
3. Дзеянне або сукупнасць дзеянняў, сродкаў для ажыццяўлення чаго-н.
Прыняць рашучыя меры.
Меры сацыяльнай асцярогі.
◊
Знаць меру — праяўляць умеранасць у чым-н.
У меру —
1) дастаткова, 2) якраз столькі, колькі і трэба.
У адной меры — такі самы, як і быў раней, без змен.
Па меры чаго, прыназ. з Р — у адпаведнасці з чым-н., супадаючы з чым-н.
Па меры сіл.
Па меры магчымасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выжыва́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжываць 1 — выжыць 1.
выжыва́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжываць 2 — выжыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выпраўле́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпраўляць 1 — выправіць 1.
выпраўле́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпраўляць 2 — выправіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абко́лванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абколваць 1 — абкалоць 1.
абко́лванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абколваць 2 — абкалоць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вычэ́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вычэсваць 1 — вычасаць 1.
вычэ́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вычэсваць 2 — вычасаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задава́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. задаваць — задаць.
задава́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. задавацца 2; фанабэрыстасць, ганарлівасць, зазнайства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заку́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закусваць 1 — закусіць 1.
заку́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закусваць 2 — закусіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заме́шванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць 1 — замясіць 1.
заме́шванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць 2 — замяшаць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)