майстрава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. майстраваць.

2. Тое, што змайстравана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. каваць (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завяда́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. завядаць — завянуць. Завяданне расады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чыстка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. вычысціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. весці (у 1, 2 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаварэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. гаварыць (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́рканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гаркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гафтава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафтаваць.

2. Рэчы, якія гафтуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)