самазага́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. самазагарвацца — самазагарацца; загарванне само на сабе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўлада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. саўладаць ​2; сумеснае валоданне чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. скошваць ​1 — скасіць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрыгата́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрыгатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смарка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. смаркацца, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стушо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. стушаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сцінаць ​2 — сцяць ​2 (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таксікало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае ўласцівасці ядаў і іх дзеянне на арганізм.

[Ад грэч. toxikon — яд і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тракто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. трактаваць і трактавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́мканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тромкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)